obiesić

Polish[edit]

obiesić pf

(transitive, obsolete) to hang (to kill someone by suspension from the neck)
Synonym: powiesić
(reflexive with się, obsolete) to hang oneself (to commit suicide by suspension from the neck)
Synonym: powiesić się

Conjugation of obiesić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obiesić
future tense	1^st	obieszę			obiesimy
	2^nd	obiesisz			obiesicie
	3^rd	obiesi			obieszą
	impersonal	obiesi się
past tense	1^st	obiesiłem, -(e)m obiesił	obiesiłam, -(e)m obiesiła	obiesiłom, -(e)m obiesiło	obiesiliśmy, -(e)śmy obiesili	obiesiłyśmy, -(e)śmy obiesiły
	2^nd	obiesiłeś, -(e)ś obiesił	obiesiłaś, -(e)ś obiesiła	obiesiłoś, -(e)ś obiesiło	obiesiliście, -(e)ście obiesili	obiesiłyście, -(e)ście obiesiły
	3^rd	obiesił	obiesiła	obiesiło	obiesili	obiesiły
	impersonal	obieszono
conditional	1^st	obiesiłbym, bym obiesił	obiesiłabym, bym obiesiła	obiesiłobym, bym obiesiło	obiesilibyśmy, byśmy obiesili	obiesiłybyśmy, byśmy obiesiły
	2^nd	obiesiłbyś, byś obiesił	obiesiłabyś, byś obiesiła	obiesiłobyś, byś obiesiło	obiesilibyście, byście obiesili	obiesiłybyście, byście obiesiły
	3^rd	obiesiłby, by obiesił	obiesiłaby, by obiesiła	obiesiłoby, by obiesiło	obiesiliby, by obiesili	obiesiłyby, by obiesiły
	impersonal	obieszono by
imperative	1^st	niech obieszę			obieśmy
	2^nd	obieś			obieście
	3^rd	niech obiesi			niech obieszą
passive adjectival participle		obieszony	obieszona	obieszone	obieszeni	obieszone
anterior adverbial participle		obiesiwszy
verbal noun		obieszenie

noun