odkładacz

Polish

Etymology

From odkładać +‎ -acz. First attested in 1588.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔtˈkwa.dat͡ʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔtˈkɫa.dat͡ʂ/
• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: od‧kła‧dacz

Noun

odkładacz m pers

1. (obsolete) procrastinator

   Synonym: prokrastynator

Declension

Declension of odkładacz

	singular	plural
nominative	odkładacz	odkładacze
genitive	odkładacza	odkładaczy
dative	odkładaczowi	odkładaczom
accusative	odkładacza	odkładaczy
instrumental	odkładaczem	odkładaczami
locative	odkładaczu	odkładaczach
vocative	odkładaczu	odkładacze

Related terms

adjectives

• odkładnicowy
• odkładny
• odkładowy

 

adverb

• odkładnie

 

nouns

• odkład
• odkładnia
• odkładnica

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• odkładać impf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odkładacz”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 608
• odkładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego