odpocząć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From od- +‎ począć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔtˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: od‧po‧cząć

Verb

[edit]

odpocząć pf (imperfective odpoczywać)

  1. (intransitive) to rest, to relax

Conjugation

[edit]
Conjugation of odpocząć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odpocząć
future tense 1st odpocznę odpoczniemy
2nd odpoczniesz odpoczniecie
3rd odpocznie odpoczną
impersonal odpocznie się
past tense 1st odpocząłem,
-(e)m odpoczął
odpoczęłam,
-(e)m odpoczęła
odpoczęłom,
-(e)m odpoczęło
odpoczęliśmy,
-(e)śmy odpoczęli
odpoczęłyśmy,
-(e)śmy odpoczęły
2nd odpocząłeś,
-(e)ś odpoczął
odpoczęłaś,
-(e)ś odpoczęła
odpoczęłoś,
-(e)ś odpoczęło
odpoczęliście,
-(e)ście odpoczęli
odpoczęłyście,
-(e)ście odpoczęły
3rd odpoczął odpoczęła odpoczęło odpoczęli odpoczęły
impersonal odpoczęto
conditional 1st odpocząłbym,
bym odpoczął
odpoczęłabym,
bym odpoczęła
odpoczęłobym,
bym odpoczęło
odpoczęlibyśmy,
byśmy odpoczęli
odpoczęłybyśmy,
byśmy odpoczęły
2nd odpocząłbyś,
byś odpoczął
odpoczęłabyś,
byś odpoczęła
odpoczęłobyś,
byś odpoczęło
odpoczęlibyście,
byście odpoczęli
odpoczęłybyście,
byście odpoczęły
3rd odpocząłby,
by odpoczął
odpoczęłaby,
by odpoczęła
odpoczęłoby,
by odpoczęło
odpoczęliby,
by odpoczęli
odpoczęłyby,
by odpoczęły
impersonal odpoczęto by
imperative 1st niech odpocznę odpocznijmy
2nd odpocznij odpocznijcie
3rd niech odpocznie niech odpoczną
anterior adverbial participle odpocząwszy
verbal noun odpoczęcie
[edit]
noun

Further reading

[edit]
  • odpocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odpocząć in Polish dictionaries at PWN