ondertitelen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ titelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈti.tə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧ti‧te‧len

Verb

ondertitelen

1. to caption, to subtitle

Conjugation

Conjugation of ondertitelen (weak, prefixed)
infinitive	ondertitelen
past singular	ondertitelde
past participle	ondertiteld
infinitive	ondertitelen
gerund	ondertitelen n
	present tense	past tense
1st person singular	ondertitel	ondertitelde
2nd person sing. (jij)	ondertitelt, ondertitel2	ondertitelde
2nd person sing. (u)	ondertitelt	ondertitelde
2nd person sing. (gij)	ondertitelt	ondertitelde
3rd person singular	ondertitelt	ondertitelde
plural	ondertitelen	ondertitelden
subjunctive sing.1	ondertitele	ondertitelde
subjunctive plur.1	ondertitelen	ondertitelden
imperative sing.	ondertitel
imperative plur.1	ondertitelt
participles	ondertitelend	ondertiteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.