ongelijk
Dutch
Etymology 1
From Old Dutch ungilīk, from Proto-Germanic *ungalīkaz; surface analysis: on- (“un-”) + gelijk (“equal”). Compare Old English unġelīċ (English unlike), German ungleich, Old Norse úlíkr (see there for North Germanic descendants).
Adjective
ongelijk (comparative ongelijker, superlative ongelijkst)
Inflection
Declension of ongelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | ongelijk | |||
inflected | ongelijke | |||
comparative | ongelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | ongelijk | ongelijker | het ongelijkst het ongelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste |
n. sing. | ongelijk | ongelijker | ongelijkste | |
plural | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
definite | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
partitive | ongelijks | ongelijkers | — |
Etymology 2
From on- (“un-”) + gelijk (“rightness”).
Noun
ongelijk n (uncountable)
- wrongness
- Je hebt ongelijk.
- You are wrong.
- Je hebt ongelijk.