opdrinken

Dutch

Etymology

Compound of op +‎ drinken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌdriŋ.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧drin‧ken

Verb

opdrinken

1. to drink up, to finish one's drink

Inflection

Conjugation of opdrinken (strong class 3a, separable)
infinitive	opdrinken
past singular	dronk op
past participle	opgedronken
infinitive	opdrinken
gerund	opdrinken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	drink op	dronk op	opdrink	opdronk
2nd person sing. (jij)	drinkt op	dronk op	opdrinkt	opdronk
2nd person sing. (u)	drinkt op	dronk op	opdrinkt	opdronk
2nd person sing. (gij)	drinkt op	dronkt op	opdrinkt	opdronkt
3rd person singular	drinkt op	dronk op	opdrinkt	opdronk
plural	drinken op	dronken op	opdrinken	opdronken
subjunctive sing.1	drinke op	dronke op	opdrinke	opdronke
subjunctive plur.1	drinken op	dronken op	opdrinken	opdronken
imperative sing.	drink op
imperative plur.1	drinkt op
participles	opdrinkend	opgedronken
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: opdrink