openbaren

Dutch

Etymology

From openbaar +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

openbaren

1. to reveal

Conjugation

Conjugation of openbaren (weak)
infinitive	openbaren
past singular	openbaarde
past participle	geopenbaard
infinitive	openbaren
gerund	openbaren n
	present tense	past tense
1st person singular	openbaar	openbaarde
2nd person sing. (jij)	openbaart, openbaar2	openbaarde
2nd person sing. (u)	openbaart	openbaarde
2nd person sing. (gij)	openbaart	openbaarde
3rd person singular	openbaart	openbaarde
plural	openbaren	openbaarden
subjunctive sing.1	openbare	openbaarde
subjunctive plur.1	openbaren	openbaarden
imperative sing.	openbaar
imperative plur.1	openbaart
participles	openbarend	geopenbaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• openbaring

 

Descendants

• Afrikaans: openbaar
• Negerhollands: openbaar, openbar, openbaer