ploegen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplu.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ploe‧gen
• Rhymes: -uɣən

Etymology 1

From Middle Dutch ploegen. Equivalent to ploeg +‎ -en.

Verb

ploegen

1. to plough

Inflection

Conjugation of ploegen (weak)
infinitive	ploegen
past singular	ploegde
past participle	geploegd
infinitive	ploegen
gerund	ploegen n
	present tense	past tense
1st person singular	ploeg	ploegde
2nd person sing. (jij)	ploegt, ploeg2	ploegde
2nd person sing. (u)	ploegt	ploegde
2nd person sing. (gij)	ploegt	ploegde
3rd person singular	ploegt	ploegde
plural	ploegen	ploegden
subjunctive sing.1	ploege	ploegde
subjunctive plur.1	ploegen	ploegden
imperative sing.	ploeg
imperative plur.1	ploegt
participles	ploegend	geploegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ploegen

1. (deprecated template usage) Plural form of ploeg

Anagrams

• gelopen

---

Middle Dutch

Etymology

From ploech +‎ -en.

Verb

ploegen

1. to plough

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: ploegen
• Limburgish: plógke

Further reading

• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “ploegen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

---

West Frisian

Noun

ploegen

1. plural of ploege

Noun

ploegen

1. plural of ploech