pokładanie

Old Polish

Etymology

From pokładać +‎ -anie. First attested in 1416. Displaced by Polish pokładziny.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔkɫadaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔkɫadaɲe/

Noun

pokładanie n

1. beilager (wedding tradition)
   • 1856-1870 [1416], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki, volume II, number 1438:

     Post posicionem al. pocladaniu predicti Nicolai... cum filia... domini Cristini

     [Post posicionem al. pokładaniu predicti Nicolai... cum filia... domini Cristini]

2. covering, decorating
   • 1914 [1500], Adorján Divéky, editor, Zsigmond lengyel herczeg Budai számadásai (1500-1502, 1505)‎^[1], page 27:

     A subductione freni cum argento al. oth pokladanya pro domino principe... dedi VI florenos

     [A subductione freni cum argento al. od pokładania pro domino principe... dedi VI florenos]

Related terms

adjective

• pokładający

 

nouns

• pokład
• pokładnica

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• pokładać impf
• spokładać pf

 

Descendants

• Polish: pokładanie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pokładanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pokładanie. pokładać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.kwaˈda.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔk.ɫaˈda.ɲe/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: po‧kła‧da‧nie

Noun

pokładanie n

1. verbal noun of pokładać

Declension

Declension of pokładanie

	singular
nominative	pokładanie
genitive	pokładania
dative	pokładaniu
accusative	pokładanie
instrumental	pokładaniem
locative	pokładaniu
vocative	pokładanie