pokarmić

Old Polish

Etymology

From po- +‎ karmić. First attested in 1471.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔkaːrmit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔkɒrmit͡ɕ/

Verb

pokarmić pf

1. to feed, to let eat
   • 1930 [c. 1455], “Judith”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 6, 20:

     Wezvaw wszech kaplanow, spolu wipelnywszi post, pokarmyly syø (simul expleto ieiunio refecerunt)

     [A wezwaw wszech kapłanow, społu wypełniwszy post, pokarmili się (simul expleto ieiunio refecerunt)]

Derived terms

nouns

• pokarm
• pokarmienie

 

Descendants

• Polish: pokarmić

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pokarmić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pokarmić. By surface analysis, po- +‎ karmić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pɔˈkar.mit͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈkɒr.mit͡ɕ/

• Rhymes: -armit͡ɕ
• Syllabification: po‧kar‧mić

Verb

pokarmić pf (imperfective (obsolete) pokarmiać) [with instrumental ‘with what’]

1. (transitive) to feed for some time
2. (reflexive with się) to feed oneself for some time
3. (reflexive with się) to feed each other for some time

Conjugation

Conjugation of pokarmić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokarmić
future tense	1st	pokarmię			pokarmimy
	2nd	pokarmisz			pokarmicie
	3rd	pokarmi			pokarmią
	impersonal	pokarmi się
past tense	1st	pokarmiłem, -(e)m pokarmił	pokarmiłam, -(e)m pokarmiła	pokarmiłom, -(e)m pokarmiło	pokarmiliśmy, -(e)śmy pokarmili	pokarmiłyśmy, -(e)śmy pokarmiły
	2nd	pokarmiłeś, -(e)ś pokarmił	pokarmiłaś, -(e)ś pokarmiła	pokarmiłoś, -(e)ś pokarmiło	pokarmiliście, -(e)ście pokarmili	pokarmiłyście, -(e)ście pokarmiły
	3rd	pokarmił	pokarmiła	pokarmiło	pokarmili	pokarmiły
	impersonal	pokarmiono
conditional	1st	pokarmiłbym, bym pokarmił	pokarmiłabym, bym pokarmiła	pokarmiłobym, bym pokarmiło	pokarmilibyśmy, byśmy pokarmili	pokarmiłybyśmy, byśmy pokarmiły
	2nd	pokarmiłbyś, byś pokarmił	pokarmiłabyś, byś pokarmiła	pokarmiłobyś, byś pokarmiło	pokarmilibyście, byście pokarmili	pokarmiłybyście, byście pokarmiły
	3rd	pokarmiłby, by pokarmił	pokarmiłaby, by pokarmiła	pokarmiłoby, by pokarmiło	pokarmiliby, by pokarmili	pokarmiłyby, by pokarmiły
	impersonal	pokarmiono by
imperative	1st	niech pokarmię			pokarmmy
	2nd	pokarm			pokarmcie
	3rd	niech pokarmi			niech pokarmią
passive adjectival participle		pokarmiony	pokarmiona	pokarmione	pokarmieni	pokarmione
anterior adverbial participle		pokarmiwszy
verbal noun		pokarmienie

Derived terms

noun

• pokarm

 

Further reading

• pokarmić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokarmić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pokarmić”, in Słownik języka polskiego, page 953
• Aleksander Zdanowicz (1861) “pokarmić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “pokarmić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 489