praktikus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Embryomystic (talk | contribs) as of 22:42, 22 May 2019.
Jump to navigation Jump to search

Esperanto

Pronunciation

Verb

praktikus

  1. conditional of praktiki

Hungarian

Etymology

Borrowed from Latin practicus, from Ancient Greek πρακτικός (praktikós).[1] With -ikus ending.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈprɒktikuʃ]
  • Hyphenation: prak‧ti‧kus

Adjective

praktikus (comparative praktikusabb, superlative legpraktikusabb)

  1. practical

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative praktikus praktikusak
accusative praktikusat praktikusakat
dative praktikusnak praktikusaknak
instrumental praktikussal praktikusakkal
causal-final praktikusért praktikusakért
translative praktikussá praktikusakká
terminative praktikusig praktikusakig
essive-formal praktikusként praktikusakként
essive-modal
inessive praktikusban praktikusakban
superessive praktikuson praktikusakon
adessive praktikusnál praktikusaknál
illative praktikusba praktikusakba
sublative praktikusra praktikusakra
allative praktikushoz praktikusakhoz
elative praktikusból praktikusakból
delative praktikusról praktikusakról
ablative praktikustól praktikusaktól
non-attributive
possessive - singular
praktikusé praktikusaké
non-attributive
possessive - plural
praktikuséi praktikusakéi

See also

References

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Ido

Pronunciation

Verb

(deprecated template usage) praktikus

  1. conditional of praktikar