priscus
Latin
Etymology
For *priuscus, from prior. Ultimately from Proto-Indo-European *per.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈpriːs.kus/, [ˈpriːs̠kʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpris.kus/, [ˈpriskus]
Adjective
prīscus (feminine prīsca, neuter prīscum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prīscus | prīsca | prīscum | prīscī | prīscae | prīsca | |
Genitive | prīscī | prīscae | prīscī | prīscōrum | prīscārum | prīscōrum | |
Dative | prīscō | prīscō | prīscīs | ||||
Accusative | prīscum | prīscam | prīscum | prīscōs | prīscās | prīsca | |
Ablative | prīscō | prīscā | prīscō | prīscīs | |||
Vocative | prīsce | prīsca | prīscum | prīscī | prīscae | prīsca |
Antonyms
Derived terms
Descendants
See also
References
- “priscus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “priscus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- priscus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to go back to the remote ages: repetere ab ultima (extrema, prisca) antiquitate (vetustate), ab heroicis temporibus
- obsolete, ambiguous expressions: prisca, obsoleta (opp. usitata), ambigua verba
- to go back to the remote ages: repetere ab ultima (extrema, prisca) antiquitate (vetustate), ab heroicis temporibus
- “priscus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “priscus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray