przekładacz

Polish

Etymology

From przekładać +‎ -acz. First attested in 1564.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʂɛˈkwa.dat͡ʂ/

• (Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /pr̝ɛˈkɫa.dat͡ʂ/, (17^th–18^th c.) /pʂɛˈkɫa.dat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: prze‧kła‧dacz

Noun

przekładacz m pers

1. (archaic, translation studies) translator

   Synonym: tłumacz

Declension

Declension of przekładacz

	singular	plural
nominative	przekładacz	przekładacze
genitive	przekładacza	przekładaczy
dative	przekładaczowi	przekładaczom
accusative	przekładacza	przekładaczy
instrumental	przekładaczem	przekładaczami
locative	przekładaczu	przekładaczach
vocative	przekładaczu	przekładacze

Related terms

adjectives

• przekładalny
• przekładkowy
• przekładnikowy
• przekładniowy
• przekładny
• przekładowczy
• przekładowy

 

adverbs

• przekładkowo
• przekładowo

 

nouns

• przekład
• przekładalność
• przekładaniec
• przekładanka
• przekładca
• przekładka
• przekładnia
• przekładnica
• przekładnik
• przekładność
• przekładowca
• przekładowczyni
• przekładowość
• przekładzina

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• przekładać impf
• przekłaść pf

 

Further reading

• przekładacz in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przekładacz”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przekładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przekładacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 108
• przekładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Bańkowski, Andrzej (2000) “przekładacz”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)