réttur

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrjɛhtʏr/

  Rhymes: -ɛhtʏr

Etymology 1

From Old Norse réttr (1), from Proto-Germanic *rehtaz, from Proto-Indo-European *h₃reǵtós.

Adjective

réttur (comparative réttari, superlative réttastur)

1. straight
2. (mathematics) right (of an angle)
3. right, correct
4. exactly full or complete
5. morally right, just (of a thing, not a person)

Inflection

    positive (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	réttur	rétt	rétt
accusative	réttan	rétta	rétt
dative	réttum	réttri	réttu
genitive	rétts	réttrar	rétts
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	réttir	réttar	rétt
accusative	rétta	réttar	rétt
dative	réttum	réttum	réttum
genitive	réttra	réttra	réttra

    positive (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	rétti	rétta	rétta
accusative	rétta	réttu	rétta
dative	rétta	réttu	rétta
genitive	rétta	réttu	rétta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	réttu	réttu	réttu
accusative	réttu	réttu	réttu
dative	réttu	réttu	réttu
genitive	réttu	réttu	réttu

    comparative

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	réttari	réttari	réttara
accusative	réttari	réttari	réttara
dative	réttari	réttari	réttara
genitive	réttari	réttari	réttara
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	réttari	réttari	réttari
accusative	réttari	réttari	réttari
dative	réttari	réttari	réttari
genitive	réttari	réttari	réttari

    superlative (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	réttastur	réttust	réttast
accusative	réttastan	réttasta	réttast
dative	réttustum	réttastri	réttustu
genitive	réttasts	réttastrar	réttasts
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	réttastir	réttastar	réttust
accusative	réttasta	réttastar	réttust
dative	réttustum	réttustum	réttustum
genitive	réttastra	réttastra	réttastra

    superlative (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	réttasti	réttasta	réttasta
accusative	réttasta	réttustu	réttasta
dative	réttasta	réttustu	réttasta
genitive	réttasta	réttustu	réttasta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	réttustu	réttustu	réttustu
accusative	réttustu	réttustu	réttustu
dative	réttustu	réttustu	réttustu
genitive	réttustu	réttustu	réttustu

Derived terms

• laukréttur
• hárréttur

Etymology 2

From Old Norse réttr (2).

Noun

réttur m (genitive singular réttar, nominative plural réttir)

1. law
2. court of law
3. right (legal [or moral] entitlement)
   • Article 1, Universal Declaration of Human Rights (Icelandic, English)

     Allir menn eiga rétt til lífs, frelsis og mannhelgi.

     Everyone has the right to life, liberty and security of person.

4. course (dinner course)

Declension

declension of réttur

m-s3	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	réttur	rétturinn	réttir	réttirnir
accusative	rétt	réttinn	rétti	réttina
dative	rétti	réttinum	réttum	réttunum
genitive	réttar	réttarins	rétta	réttanna

See also

• sérréttur
• aðalréttur
• foréttur