rífa
Icelandic
Etymology
From Old Norse rífa, from Proto-Germanic *rīfaną. Cognate with the English rive, Danish rive, Norwegian rive.
Pronunciation
Verb
rífa (strong verb, third-person singular past indicative reif, third-person plural past indicative rifu, supine rifið)
Conjugation
rífa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að rífa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rifið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rífandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ríf | við rífum | present (nútíð) |
ég rífi | við rífum |
| þú rífur | þið rífið | þú rífir | þið rífið | ||
| hann, hún, það rífur | þeir, þær, þau rífa | hann, hún, það rífi | þeir, þær, þau rífi | ||
| past (þátíð) |
ég reif | við rifum | past (þátíð) |
ég rifi | við rifum |
| þú reifst | þið rifuð | þú rifir | þið rifuð | ||
| hann, hún, það reif | þeir, þær, þau rifu | hann, hún, það rifi | þeir, þær, þau rifu | ||
| imperative (boðháttur) |
ríf (þú) | rífið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rífðu | rífiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að rífast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
rifist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
rífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég rífst | við rífumst | present (nútíð) |
ég rífist | við rífumst |
| þú rífst | þið rífist | þú rífist | þið rífist | ||
| hann, hún, það rífst | þeir, þær, þau rífast | hann, hún, það rífist | þeir, þær, þau rífist | ||
| past (þátíð) |
ég reifst | við rifumst | past (þátíð) |
ég rifist | við rifumst |
| þú reifst | þið rifust | þú rifist | þið rifust | ||
| hann, hún, það reifst | þeir, þær, þau rifust | hann, hún, það rifist | þeir, þær, þau rifust | ||
| imperative (boðháttur) |
rífst (þú) | rífist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rífstu | rífisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rifinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
rifinn | rifin | rifið | rifnir | rifnar | rifin | |
| accusative (þolfall) |
rifinn | rifna | rifið | rifna | rifnar | rifin | |
| dative (þágufall) |
rifnum | rifinni | rifnu | rifnum | rifnum | rifnum | |
| genitive (eignarfall) |
rifins | rifinnar | rifins | rifinna | rifinna | rifinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
rifni | rifna | rifna | rifnu | rifnu | rifnu | |
| accusative (þolfall) |
rifna | rifnu | rifna | rifnu | rifnu | rifnu | |
| dative (þágufall) |
rifna | rifnu | rifna | rifnu | rifnu | rifnu | |
| genitive (eignarfall) |
rifna | rifnu | rifna | rifnu | rifnu | rifnu | |
Derived terms
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)