rozkułaczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Russian раскулачить (raskulačitʹ).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozkułaczyć pf (imperfective rozkułaczać)

  1. (transitive, historical) to dekulakize (to dispossess a kulak (that is, a prosperous peasant) of his or her property and/or rights)

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozkułaczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozkułaczyć
future tense 1st rozkułaczę rozkułaczymy
2nd rozkułaczysz rozkułaczycie
3rd rozkułaczy rozkułaczą
impersonal rozkułaczy się
past tense 1st rozkułaczyłem,
-(e)m rozkułaczył
rozkułaczyłam,
-(e)m rozkułaczyła
rozkułaczyłom,
-(e)m rozkułaczyło
rozkułaczyliśmy,
-(e)śmy rozkułaczyli
rozkułaczyłyśmy,
-(e)śmy rozkułaczyły
2nd rozkułaczyłeś,
-(e)ś rozkułaczył
rozkułaczyłaś,
-(e)ś rozkułaczyła
rozkułaczyłoś,
-(e)ś rozkułaczyło
rozkułaczyliście,
-(e)ście rozkułaczyli
rozkułaczyłyście,
-(e)ście rozkułaczyły
3rd rozkułaczył rozkułaczyła rozkułaczyło rozkułaczyli rozkułaczyły
impersonal rozkułaczono
conditional 1st rozkułaczyłbym,
bym rozkułaczył
rozkułaczyłabym,
bym rozkułaczyła
rozkułaczyłobym,
bym rozkułaczyło
rozkułaczylibyśmy,
byśmy rozkułaczyli
rozkułaczyłybyśmy,
byśmy rozkułaczyły
2nd rozkułaczyłbyś,
byś rozkułaczył
rozkułaczyłabyś,
byś rozkułaczyła
rozkułaczyłobyś,
byś rozkułaczyło
rozkułaczylibyście,
byście rozkułaczyli
rozkułaczyłybyście,
byście rozkułaczyły
3rd rozkułaczyłby,
by rozkułaczył
rozkułaczyłaby,
by rozkułaczyła
rozkułaczyłoby,
by rozkułaczyło
rozkułaczyliby,
by rozkułaczyli
rozkułaczyłyby,
by rozkułaczyły
impersonal rozkułaczono by
imperative 1st niech rozkułaczę rozkułaczmy
2nd rozkułacz rozkułaczcie
3rd niech rozkułaczy niech rozkułaczą
passive adjectival participle rozkułaczony rozkułaczona rozkułaczone rozkułaczeni rozkułaczone
anterior adverbial participle rozkułaczywszy
verbal noun rozkułaczenie

Further reading

[edit]