schuieren

Dutch

Etymology

Borrowed from German scheuern. First attested in the 16th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxœy̯.ə.rən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schui‧e‧ren
• Rhymes: -œy̯ərən

Verb

schuieren

1. (dated, chiefly Northern, now dialectal, transitive) to brush (usually with a flat brush)
   • ante 1578 June 24, "De katmaecker. Een batement vanden kat maecker gespeelt sint jansmis 1578 van die broeders van trou moet blijcken", in W.N.M. Hüsken, B.A.M. Ramakers & F.A.M. Schaars (eds.), Trou moet blijcken. Bronnenuitgave van de boeken der Haarlemse rederijkerskamer 'de Pellicanisten'. Deel 1: Boek A, Querido (1992), page 561 (original: 137v), lines 79-81.

     hier comen twie vrouwen uut / die een schuiert ende den ander / met een pot waters

     Here two women come out/ one brushes and the other / [is] with a pot full of water.

Inflection

Conjugation of schuieren (weak)
infinitive	schuieren
past singular	schuierde
past participle	geschuierd
infinitive	schuieren
gerund	schuieren n
	present tense	past tense
1st person singular	schuier	schuierde
2nd person sing. (jij)	schuiert, schuier2	schuierde
2nd person sing. (u)	schuiert	schuierde
2nd person sing. (gij)	schuiert	schuierde
3rd person singular	schuiert	schuierde
plural	schuieren	schuierden
subjunctive sing.1	schuiere	schuierde
subjunctive plur.1	schuieren	schuierden
imperative sing.	schuier
imperative plur.1	schuiert
participles	schuierend	geschuierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• schuier