skafa

See also: skäfä and şkafa

Icelandic

Etymology

From Old Norse skafa, from Proto-Germanic *skabaną, from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskaːva/

  Rhymes: -aːva

Verb

skafa (strong verb, third-person singular past indicative skóf, third-person plural past indicative skófu, supine skafið)

1. (transitive, with accusative) to scrape, to scratch off
2. (transitive, with accusative) to pare
3. (impersonal, of snow) to drift

Conjugation

skafa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafa
supine (sagnbót)		skafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skef	við sköfum	present (nútíð)	ég skafi	við sköfum
	þú skefur	þið skafið		þú skafir	þið skafið
	hann, hún, það skefur	þeir, þær, þau skafa		hann, hún, það skafi	þeir, þær, þau skafi
past (þátíð)	ég skóf	við skófum	past (þátíð)	ég skæfi	við skæfum
	þú skófst	þið skófuð		þú skæfir	þið skæfuð
	hann, hún, það skóf	þeir, þær, þau skófu		hann, hún, það skæfi	þeir, þær, þau skæfu
imperative (boðháttur)	skaf (þú)	skafið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafðu	skafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skafast
supine (sagnbót)		skafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skefst	við sköfumst	present (nútíð)	ég skafist	við sköfumst
	þú skefst	þið skafist		þú skafist	þið skafist
	hann, hún, það skefst	þeir, þær, þau skafast		hann, hún, það skafist	þeir, þær, þau skafist
past (þátíð)	ég skófst	við skófumst	past (þátíð)	ég skæfist	við skæfumst
	þú skófst	þið skófust		þú skæfist	þið skæfust
	hann, hún, það skófst	þeir, þær, þau skófust		hann, hún, það skæfist	þeir, þær, þau skæfust
imperative (boðháttur)	skafst (þú)	skafist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skafstu	skafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafinn	skafin	skafið		skafnir	skafnar	skafin
accusative (þolfall)	skafinn	skafna	skafið		skafna	skafnar	skafin
dative (þágufall)	sköfnum	skafinni	sköfnu		sköfnum	sköfnum	sköfnum
genitive (eignarfall)	skafins	skafinnar	skafins		skafinna	skafinna	skafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skafni	skafna	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
accusative (þolfall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
dative (þágufall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu
genitive (eignarfall)	skafna	sköfnu	skafna		sköfnu	sköfnu	sköfnu

Related terms

• skafa (noun)
• skaf

Noun

skafa f (genitive singular sköfu, nominative plural sköfur)

1. scraper

Declension

declension of skafa

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skafa	skafan	sköfur	sköfurnar
accusative	sköfu	sköfuna	sköfur	sköfurnar
dative	sköfu	sköfunni	sköfum	sköfunum
genitive	sköfu	sköfunnar	skafa	skafanna

Synonyms

• skefill