skończyć

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 04:12, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • (file)

Verb

Lua error in Module:zlw-lch-headword at line 193: Parameter "a" is not used by this template.

  1. to end, to finish
  2. to stop, to quit
  3. to take place, happen, occur

Conjugation

Conjugation of skończyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skończyć
future tense 1st skończę skończymy
2nd skończysz skończycie
3rd skończy skończą
impersonal skończy się
past tense 1st skończyłem,
-(e)m skończył
skończyłam,
-(e)m skończyła
skończyłom,
-(e)m skończyło
skończyliśmy,
-(e)śmy skończyli
skończyłyśmy,
-(e)śmy skończyły
2nd skończyłeś,
-(e)ś skończył
skończyłaś,
-(e)ś skończyła
skończyłoś,
-(e)ś skończyło
skończyliście,
-(e)ście skończyli
skończyłyście,
-(e)ście skończyły
3rd skończył skończyła skończyło skończyli skończyły
impersonal skończono
conditional 1st skończyłbym,
bym skończył
skończyłabym,
bym skończyła
skończyłobym,
bym skończyło
skończylibyśmy,
byśmy skończyli
skończyłybyśmy,
byśmy skończyły
2nd skończyłbyś,
byś skończył
skończyłabyś,
byś skończyła
skończyłobyś,
byś skończyło
skończylibyście,
byście skończyli
skończyłybyście,
byście skończyły
3rd skończyłby,
by skończył
skończyłaby,
by skończyła
skończyłoby,
by skończyło
skończyliby,
by skończyli
skończyłyby,
by skończyły
impersonal skończono by
imperative 1st niech skończę skończmy
2nd skończ skończcie
3rd niech skończy niech skończą
passive adjectival participle skończony skończona skończone skończeni skończone
anterior adverbial participle skończywszy
verbal noun skończenie

Further reading