skynja

Icelandic

Etymology

From Old Norse skynja, from skyn (“sense, perception, understanding”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈscɪnja/
• Rhymes: -ɪnja

Verb

skynja (weak verb, third-person singular past indicative skynjaði, supine skynjað)

1. (transitive, with accusative) to sense, to perceive

   Synonym: finna

2. (transitive, with accusative) to understand, to comprehend

   Synonym: skilja

Conjugation

skynja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skynja
supine (sagnbót)		skynjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skynjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skynja	við skynjum	present (nútíð)	ég skynji	við skynjum
	þú skynjar	þið skynjið		þú skynjir	þið skynjið
	hann, hún, það skynjar	þeir, þær, þau skynja		hann, hún, það skynji	þeir, þær, þau skynji
past (þátíð)	ég skynjaði	við skynjuðum	past (þátíð)	ég skynjaði	við skynjuðum
	þú skynjaðir	þið skynjuðuð		þú skynjaðir	þið skynjuðuð
	hann, hún, það skynjaði	þeir, þær, þau skynjuðu		hann, hún, það skynjaði	þeir, þær, þau skynjuðu
imperative (boðháttur)	skynja (þú)	skynjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skynjaðu	skynjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skynjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skynjast
supine (sagnbót)		skynjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skynjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skynjast	við skynjumst	present (nútíð)	ég skynjist	við skynjumst
	þú skynjast	þið skynjist		þú skynjist	þið skynjist
	hann, hún, það skynjast	þeir, þær, þau skynjast		hann, hún, það skynjist	þeir, þær, þau skynjist
past (þátíð)	ég skynjaðist	við skynjuðumst	past (þátíð)	ég skynjaðist	við skynjuðumst
	þú skynjaðist	þið skynjuðust		þú skynjaðist	þið skynjuðust
	hann, hún, það skynjaðist	þeir, þær, þau skynjuðust		hann, hún, það skynjaðist	þeir, þær, þau skynjuðust
imperative (boðháttur)	skynjast (þú)	skynjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skynjastu	skynjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skynjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skynjaður	skynjuð	skynjað		skynjaðir	skynjaðar	skynjuð
accusative (þolfall)	skynjaðan	skynjaða	skynjað		skynjaða	skynjaðar	skynjuð
dative (þágufall)	skynjuðum	skynjaðri	skynjuðu		skynjuðum	skynjuðum	skynjuðum
genitive (eignarfall)	skynjaðs	skynjaðrar	skynjaðs		skynjaðra	skynjaðra	skynjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skynjaði	skynjaða	skynjaða		skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
accusative (þolfall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða		skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
dative (þágufall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða		skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu
genitive (eignarfall)	skynjaða	skynjuðu	skynjaða		skynjuðu	skynjuðu	skynjuðu

Related terms

• skyn (“intelligence, understanding; sense, perception, awareness”)
• skynjun (“perception”)

---

Old Norse

Verb

skynja

1. perceive

Descendants

• Danish: skønne

• Icelandic: skynja

References

• “skynja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press