subjectief

Dutch

Etymology

Borrowed from French subjectif, from Latin subiectīvus. Equivalent to subject +‎ -ief.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌsʏp.jɛkˈtif/, /ˌsʏ.bjɛkˈtif/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: sub‧jec‧tief
• Rhymes: -if

Adjective

subjectief (comparative subjectiever, superlative subjectiefst)

1. subjective

Inflection

Inflection of subjectief
uninflected	subjectief
inflected	subjectieve
comparative	subjectiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		subjectief	subjectiever	het subjectiefst het subjectiefste
indefinite	m./f. sing.	subjectieve	subjectievere	subjectiefste
	n. sing.	subjectief	subjectiever	subjectiefste
	plural	subjectieve	subjectievere	subjectiefste
definite		subjectieve	subjectievere	subjectiefste
partitive		subjectiefs	subjectievers	—

Antonyms

• objectief

Derived terms

• subjectivisme
• subjectiviteit