sztori

Hungarian

Etymology

From English story.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈstori]
• Hyphenation: szto‧ri

Noun

sztori (plural sztorik)

1. story

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	sztori	sztorik
accusative	sztorit	sztorikat
dative	sztorinak	sztoriknak
instrumental	sztorival	sztorikkal
causal-final	sztoriért	sztorikért
translative	sztorivá	sztorikká
terminative	sztoriig	sztorikig
essive-formal	sztoriként	sztorikként
essive-modal	—	—
inessive	sztoriban	sztorikban
superessive	sztorin	sztorikon
adessive	sztorinál	sztoriknál
illative	sztoriba	sztorikba
sublative	sztorira	sztorikra
allative	sztorihoz	sztorikhoz
elative	sztoriból	sztorikból
delative	sztoriról	sztorikról
ablative	sztoritól	sztoriktól
non-attributive possessive - singular	sztorié	sztoriké
non-attributive possessive - plural	sztoriéi	sztorikéi

Possessive forms of sztori
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	sztorim	sztorijaim (or sztoriim)
2nd person sing.	sztorid	sztorijaid (or sztoriid)
3rd person sing.	sztorija	sztorijai (or sztorii)
1st person plural	sztorink	sztorijaink (or sztoriink)
2nd person plural	sztoritok	sztorijaitok (or sztoriitok)
3rd person plural	sztorijuk	sztorijaik (or sztoriik)

Derived terms

• sztorijú