trzmić
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Proto-Slavic *trьměti. First attested in 1647–1656.[1] Compare Russian стремить (stremitʹ).
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /tʂmit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ˈtʂmit͡ɕ/, /ˈtr̝mit͡ɕ/
- Rhymes: -it͡ɕ
- Syllabification: trzmić
Verb[edit]
trzmić impf
- (obsolete, intransitive) to jut out, to stick out [16th century–18th century]
- 1793, Ludwik Perzyna, Lekarz dla wloscian, czyli rada dla pospolstwa w chorobach i dolegliwościach naszemu kraiowi albo właściwych, albo po większey części przyswoionych, każdemu naszego kraiu mieszkańcowi do wiadomości potrzebna[2], page 6:
- Gdy zaś z trzmiącego członka, […]
- Where as from the jutting appendage […]
Conjugation[edit]
References[edit]
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “trzmić”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading[edit]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “trzmić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “trzmić”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 151
- M. Arcta Słownik Staropolski/Trzmić on the Polish Wikisource.Wikisource pl
Categories:
- Polish terms inherited from Proto-Slavic
- Polish terms derived from Proto-Slavic
- Polish 1-syllable words
- Polish terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Polish/it͡ɕ
- Rhymes:Polish/it͡ɕ/1 syllable
- Polish lemmas
- Polish verbs
- Polish imperfective verbs
- Polish terms with obsolete senses
- Polish intransitive verbs
- Polish terms with quotations