vanzelfsprekend

Dutch

Etymology

Present participle from vanzelf spreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɑn.zɛlfˈspreː.kənt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: van‧zelf‧spre‧kend

Adjective

vanzelfsprekend (comparative vanzelfsprekender, superlative vanzelfsprekendst)

1. self-evident, evidently, obviously
2. (to be) taken for granted, naturally

Inflection

Inflection of vanzelfsprekend
uninflected	vanzelfsprekend
inflected	vanzelfsprekende
comparative	vanzelfsprekender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		vanzelfsprekend	vanzelfsprekender	het vanzelfsprekendst het vanzelfsprekendste
indefinite	m./f. sing.	vanzelfsprekende	vanzelfsprekendere	vanzelfsprekendste
	n. sing.	vanzelfsprekend	vanzelfsprekender	vanzelfsprekendste
	plural	vanzelfsprekende	vanzelfsprekendere	vanzelfsprekendste
definite		vanzelfsprekende	vanzelfsprekendere	vanzelfsprekendste
partitive		vanzelfsprekends	vanzelfsprekenders	—

Derived terms

• vanzelfsprekendheid