vekja

Faroese

Verb

vekja

1. (transitive) to waken

Conjugation

Conjugation of vekja (group v-18)
infinitive	vekja
supine	vakt
participle (a7)1	vekjandi	vakdur
	present	past
first singular	vekji	vakdi
second singular	vekur	vakdi
third singular	vekur	vakdi
plural	vekja	vakdu
	imperative
singular	vek!
plural	vekjið!
1Only the past participle being declined.

Conjugation of vekja (group v-16)
infinitive	vekja
supine	vakt
participle (a5)1	vekjandi	vaktur
	present	past
first singular	veki	vakti
second singular	vekir	vakti
third singular	vekir	vakti
plural	vekja	vaktu
	imperative
singular	vek!
plural	vekið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛːca/
• Rhymes: -ɛːca

Verb

vekja (weak verb, third-person singular past indicative vakti, supine vakið)

1. (transitive) to wake, to wake up

Conjugation

vekja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vekja
supine (sagnbót)		vakið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vekjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vek	við vekjum	present (nútíð)	ég veki	við vekjum
	þú vekur	þið vekið		þú vekir	þið vekið
	hann, hún, það vekur	þeir, þær, þau vekja		hann, hún, það veki	þeir, þær, þau veki
past (þátíð)	ég vakti	við vöktum	past (þátíð)	ég vekti	við vektum
	þú vaktir	þið vöktuð		þú vektir	þið vektuð
	hann, hún, það vakti	þeir, þær, þau vöktu		hann, hún, það vekti	þeir, þær, þau vektu
imperative (boðháttur)	vek (þú)	vekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vektu	vekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vekjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vekjast
supine (sagnbót)		vakist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vekjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vekst	við vekjumst	present (nútíð)	ég vekjist	við vekjumst
	þú vekst	þið vekjist		þú vekjist	þið vekjist
	hann, hún, það vekst	þeir, þær, þau vekjast		hann, hún, það vekjist	þeir, þær, þau vekjist
past (þátíð)	ég vaktist	við vöktumst	past (þátíð)	ég vektist	við vektumst
	þú vaktist	þið vöktust		þú vektist	þið vektust
	hann, hún, það vaktist	þeir, þær, þau vöktust		hann, hún, það vektist	þeir, þær, þau vektust
imperative (boðháttur)	vekst (þú)	vekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vekstu	vekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vakinn	vakin	vakið		vaktir	vaktar	vakin
accusative (þolfall)	vakinn	vakta	vakið		vakta	vaktar	vakin
dative (þágufall)	vöktum	vakinni	vöktu		vöktum	vöktum	vöktum
genitive (eignarfall)	vakins	vakinnar	vakins		vakinna	vakinna	vakinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vakti	vakta	vakta		vöktu	vöktu	vöktu
accusative (þolfall)	vakta	vöktu	vakta		vöktu	vöktu	vöktu
dative (þágufall)	vakta	vöktu	vakta		vöktu	vöktu	vöktu
genitive (eignarfall)	vakta	vöktu	vakta		vöktu	vöktu	vöktu