vereenzelvigen

Dutch

Etymology

From eenzelvig +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

vereenzelvigen

1. to identify, to equate

Conjugation

Conjugation of vereenzelvigen (weak, prefixed)
infinitive	vereenzelvigen
past singular	vereenzelvigde
past participle	vereenzelvigd
infinitive	vereenzelvigen
gerund	vereenzelvigen n
	present tense	past tense
1st person singular	vereenzelvig	vereenzelvigde
2nd person sing. (jij)	vereenzelvigt, vereenzelvig2	vereenzelvigde
2nd person sing. (u)	vereenzelvigt	vereenzelvigde
2nd person sing. (gij)	vereenzelvigt	vereenzelvigde
3rd person singular	vereenzelvigt	vereenzelvigde
plural	vereenzelvigen	vereenzelvigden
subjunctive sing.1	vereenzelvige	vereenzelvigde
subjunctive plur.1	vereenzelvigen	vereenzelvigden
imperative sing.	vereenzelvig
imperative plur.1	vereenzelvigt
participles	vereenzelvigend	vereenzelvigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• gelijkstellen
• gelijkmaken
• identificeren