verkwikken

Dutch

Etymology

From kwik +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪkən

Verb

verkwikken

1. to freshen up, refresh

Conjugation

Conjugation of verkwikken (weak, prefixed)
infinitive	verkwikken
past singular	verkwikte
past participle	verkwikt
infinitive	verkwikken
gerund	verkwikken n
	present tense	past tense
1st person singular	verkwik	verkwikte
2nd person sing. (jij)	verkwikt, verkwik2	verkwikte
2nd person sing. (u)	verkwikt	verkwikte
2nd person sing. (gij)	verkwikt	verkwikte
3rd person singular	verkwikt	verkwikte
plural	verkwikken	verkwikten
subjunctive sing.1	verkwikke	verkwikte
subjunctive plur.1	verkwikken	verkwikten
imperative sing.	verkwik
imperative plur.1	verkwikt
participles	verkwikkend	verkwikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: verquik, verqwik