voorzijn
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]voorzijn
- (transitive) to precede, to get to a place before (someone else)
Conjugation
[edit]| Conjugation of voorzijn (irregular, suppletive, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voorzijn | |||
| past singular | was voor | |||
| past participle | voorgeweest | |||
| infinitive | voorzijn | |||
| gerund | voorzijn n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ben voor | was voor | voorben | voorwas |
| 2nd person sing. (jij) | bent voor, ben voor2 | was voor | voorbent | voorwas |
| 2nd person sing. (u) | bent voor, is voor | was voor | voorbent, vooris | voorwas |
| 2nd person sing. (gij) | zijt voor | waart voor | voorzijt | voorwaart |
| 3rd person singular | is voor | was voor | vooris | voorwas |
| plural | zijn voor | waren voor | voorzijn | voorwaren |
| subjunctive sing.1 | zij voor | ware voor | voorzij | voorware |
| subjunctive plur.1 | zijn voor | waren voor | voorzijn | voorwaren |
| imperative sing. | wees voor, ben voor | |||
| imperative plur.1 | weest voor, zijt voor | |||
| participles | voorzijnd | voorgeweest | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||