zaczaić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From za- +‎ czaić.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /zaˈt͡ʂa.it͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: za‧cza‧ić

Verb[edit]

zaczaić pf (imperfective zaczajać)

  1. (reflexive with się, colloquial) to lie in wait, to lurk

Conjugation[edit]

Conjugation of zaczaić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaczaić
future tense 1st zaczaję zaczaimy
2nd zaczaisz zaczaicie
3rd zaczai zaczają
impersonal zaczai się
past tense 1st zaczaiłem,
-(e)m zaczaił
zaczaiłam,
-(e)m zaczaiła
zaczaiłom,
-(e)m zaczaiło
zaczailiśmy,
-(e)śmy zaczaili
zaczaiłyśmy,
-(e)śmy zaczaiły
2nd zaczaiłeś,
-(e)ś zaczaił
zaczaiłaś,
-(e)ś zaczaiła
zaczaiłoś,
-(e)ś zaczaiło
zaczailiście,
-(e)ście zaczaili
zaczaiłyście,
-(e)ście zaczaiły
3rd zaczaił zaczaiła zaczaiło zaczaili zaczaiły
impersonal zaczajono
conditional 1st zaczaiłbym,
bym zaczaił
zaczaiłabym,
bym zaczaiła
zaczaiłobym,
bym zaczaiło
zaczailibyśmy,
byśmy zaczaili
zaczaiłybyśmy,
byśmy zaczaiły
2nd zaczaiłbyś,
byś zaczaił
zaczaiłabyś,
byś zaczaiła
zaczaiłobyś,
byś zaczaiło
zaczailibyście,
byście zaczaili
zaczaiłybyście,
byście zaczaiły
3rd zaczaiłby,
by zaczaił
zaczaiłaby,
by zaczaiła
zaczaiłoby,
by zaczaiło
zaczailiby,
by zaczaili
zaczaiłyby,
by zaczaiły
impersonal zaczajono by
imperative 1st niech zaczaję zaczajmy
2nd zaczaj zaczajcie
3rd niech zaczai niech zaczają
anterior adverbial participle zaczaiwszy
verbal noun zaczajenie

Further reading[edit]

  • zaczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaczaić in Polish dictionaries at PWN