zaginąć

Definition from Wiktionary, the free dictionary

Jump to navigation Jump to search

See also: zaginać

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish zaginąć, from Proto-Slavic *zagynǫti. By surface analysis, za- +‎ ginąć.

Pronunciation[edit]

IPA^(key): /zaˈɡi.nɔɲt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
Syllabification: za‧gi‧nąć

Verb[edit]

zaginąć pf

(intransitive) to go missing

Conjugation[edit]

Conjugation of zaginąć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaginąć
future tense	1^st	zaginę			zaginiemy
	2^nd	zaginiesz			zaginiecie
	3^rd	zaginie			zaginą
	impersonal	zaginie się
past tense	1^st	zaginąłem	zaginęłam		zaginęliśmy	zaginęłyśmy
	2^nd	zaginąłeś	zaginęłaś		zaginęliście	zaginęłyście
	3^rd	zaginął	zaginęła	zaginęło	zaginęli	zaginęły
	impersonal	zaginięto
conditional	1^st	zaginąłbym	zaginęłabym		zaginęlibyśmy	zaginęłybyśmy
	2^nd	zaginąłbyś	zaginęłabyś		zaginęlibyście	zaginęłybyście
	3^rd	zaginąłby	zaginęłaby	zaginęłoby	zaginęliby	zaginęłyby
	impersonal	zaginięto by
imperative	1^st	niech zaginę			zagińmy
	2^nd	zagiń			zagińcie
	3^rd	niech zaginie			niech zaginą
anterior adverbial participle		zaginąwszy
verbal noun		zaginięcie

Further reading[edit]

zaginąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zaginąć in Polish dictionaries at PWN

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=zaginąć&oldid=67396081"