zaginąć

See also: zaginać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zaginąć, from Proto-Slavic *zagynǫti. By surface analysis, za- +‎ ginąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈɡi.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
• Syllabification: za‧gi‧nąć

Verb

zaginąć pf

1. (intransitive) to go missing

Conjugation

Conjugation of zaginąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaginąć
future tense	1st	zaginę			zaginiemy
	2nd	zaginiesz			zaginiecie
	3rd	zaginie			zaginą
	impersonal	zaginie się
past tense	1st	zaginąłem, -(e)m zaginął	zaginęłam, -(e)m zaginęła	zaginęłom, -(e)m zaginęło	zaginęliśmy, -(e)śmy zaginęli	zaginęłyśmy, -(e)śmy zaginęły
	2nd	zaginąłeś, -(e)ś zaginął	zaginęłaś, -(e)ś zaginęła	zaginęłoś, -(e)ś zaginęło	zaginęliście, -(e)ście zaginęli	zaginęłyście, -(e)ście zaginęły
	3rd	zaginął	zaginęła	zaginęło	zaginęli	zaginęły
	impersonal	zaginięto
conditional	1st	zaginąłbym, bym zaginął	zaginęłabym, bym zaginęła	zaginęłobym, bym zaginęło	zaginęlibyśmy, byśmy zaginęli	zaginęłybyśmy, byśmy zaginęły
	2nd	zaginąłbyś, byś zaginął	zaginęłabyś, byś zaginęła	zaginęłobyś, byś zaginęło	zaginęlibyście, byście zaginęli	zaginęłybyście, byście zaginęły
	3rd	zaginąłby, by zaginął	zaginęłaby, by zaginęła	zaginęłoby, by zaginęło	zaginęliby, by zaginęli	zaginęłyby, by zaginęły
	impersonal	zaginięto by
imperative	1st	niech zaginę			zagińmy
	2nd	zagiń			zagińcie
	3rd	niech zaginie			niech zaginą
anterior adverbial participle		zaginąwszy
verbal noun		zaginięcie

Further reading

• zaginąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaginąć in Polish dictionaries at PWN