zakrakać

Polish

Etymology

From za- +‎ krakać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈkra.kat͡ɕ/
• Rhymes: -akat͡ɕ
• Syllabification: za‧kra‧kać

Verb

zakrakać pf (imperfective krakać)

1. (intransitive) to caw, to croak

Conjugation

Conjugation of zakrakać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakrakać
future tense	1st	zakraczę			zakraczemy
	2nd	zakraczesz			zakraczecie
	3rd	zakracze			zakraczą
	impersonal	zakracze się
past tense	1st	zakrakałem, -(e)m zakrakał	zakrakałam, -(e)m zakrakała	zakrakałom, -(e)m zakrakało	zakrakaliśmy, -(e)śmy zakrakali	zakrakałyśmy, -(e)śmy zakrakały
	2nd	zakrakałeś, -(e)ś zakrakał	zakrakałaś, -(e)ś zakrakała	zakrakałoś, -(e)ś zakrakało	zakrakaliście, -(e)ście zakrakali	zakrakałyście, -(e)ście zakrakały
	3rd	zakrakał	zakrakała	zakrakało	zakrakali	zakrakały
	impersonal	zakrakano
conditional	1st	zakrakałbym, bym zakrakał	zakrakałabym, bym zakrakała	zakrakałobym, bym zakrakało	zakrakalibyśmy, byśmy zakrakali	zakrakałybyśmy, byśmy zakrakały
	2nd	zakrakałbyś, byś zakrakał	zakrakałabyś, byś zakrakała	zakrakałobyś, byś zakrakało	zakrakalibyście, byście zakrakali	zakrakałybyście, byście zakrakały
	3rd	zakrakałby, by zakrakał	zakrakałaby, by zakrakała	zakrakałoby, by zakrakało	zakrakaliby, by zakrakali	zakrakałyby, by zakrakały
	impersonal	zakrakano by
imperative	1st	niech zakraczę			zakraczmy
	2nd	zakracz			zakraczcie
	3rd	niech zakracze			niech zakraczą
anterior adverbial participle		zakrakawszy
verbal noun		zakrakanie

Further reading

• zakrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakrakać in Polish dictionaries at PWN