αναχαιτίζω

Greek

Verb

αναχαιτίζω • (anachaitízo) (past αναχαίτισα, passive αναχαιτίζομαι)

1. to curb, restrain, repel (an enemy)

Conjugation

αναχαιτίζω   αναχαιτίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αναχαιτίζω	αναχαιτίσω	αναχαιτίζομαι	αναχαιτιστώ
2 sg	αναχαιτίζεις	αναχαιτίσεις	αναχαιτίζεσαι	αναχαιτιστείς
3 sg	αναχαιτίζει	αναχαιτίσει	αναχαιτίζεται	αναχαιτιστεί
1 pl	αναχαιτίζουμε, [‑ομε]	αναχαιτίσουμε, [‑ομε]	αναχαιτιζόμαστε	αναχαιτιστούμε
2 pl	αναχαιτίζετε	αναχαιτίσετε	αναχαιτίζεστε, αναχαιτιζόσαστε	αναχαιτιστείτε
3 pl	αναχαιτίζουν(ε)	αναχαιτίσουν(ε)	αναχαιτίζονται	αναχαιτιστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	αναχαίτιζα	αναχαίτισα	αναχαιτιζόμουν(α)	αναχαιτίστηκα
2 sg	αναχαίτιζες	αναχαίτισες	αναχαιτιζόσουν(α)	αναχαιτίστηκες
3 sg	αναχαίτιζε	αναχαίτισε	αναχαιτιζόταν(ε)	αναχαιτίστηκε
1 pl	αναχαιτίζαμε	αναχαιτίσαμε	αναχαιτιζόμασταν, (‑όμαστε)	αναχαιτιστήκαμε
2 pl	αναχαιτίζατε	αναχαιτίσατε	αναχαιτιζόσασταν, (‑όσαστε)	αναχαιτιστήκατε
3 pl	αναχαίτιζαν, αναχαιτίζαν(ε)	αναχαίτισαν, αναχαιτίσαν(ε)	αναχαιτίζονταν, (αναχαιτιζόντουσαν)	αναχαιτίστηκαν, αναχαιτιστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αναχαιτίζω ➤	θα αναχαιτίσω ➤	θα αναχαιτίζομαι ➤	θα αναχαιτιστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αναχαιτίζεις, …	θα αναχαιτίσεις, …	θα αναχαιτίζεσαι, …	θα αναχαιτιστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αναχαιτίσει   έχω, έχεις, … αναχαιτισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … αναχαιτιστεί   είμαι, είσαι, … αναχαιτισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αναχαιτίσει   είχα, είχες, … αναχαιτισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … αναχαιτιστεί   ήμουν, ήσουν, … αναχαιτισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αναχαιτίσει   θα έχω, θα έχεις, … αναχαιτισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … αναχαιτιστεί   θα είμαι, θα είσαι, … αναχαιτισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	αναχαίτιζε	αναχαίτισε	—	αναχαιτίσου
2 pl	αναχαιτίζετε	αναχαιτίστε	αναχαιτίζεστε	αναχαιτιστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αναχαιτίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας αναχαιτίσει ➤		αναχαιτισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	αναχαιτίσει		αναχαιτιστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αναχαίτιση f (anachaítisi, “restraint, curbing”)