απαραίτητος

Greek

Etymology

From the Ancient Greek ἀπαραίτητος (aparaítētos).

Pronunciation

• IPA^(key): /apaˈretitos/
• Hyphenation: α‧πα‧ραί‧τη‧τος

Adjective

απαραίτητος • (aparaítitos) m (feminine απαραίτητη, neuter απαραίτητο)

1. needed, necessary, required, indispensable

Declension

Declension of απαραίτητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαραίτητος •	απαραίτητη •	απαραίτητο •	απαραίτητοι •	απαραίτητες •	απαραίτητα •
genitive	απαραίτητου •	απαραίτητης •	απαραίτητου •	απαραίτητων •	απαραίτητων •	απαραίτητων •
accusative	απαραίτητο •	απαραίτητη •	απαραίτητο •	απαραίτητους •	απαραίτητες •	απαραίτητα •
vocative	απαραίτητε •	απαραίτητη •	απαραίτητο •	απαραίτητοι •	απαραίτητες •	απαραίτητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απαραίτητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απαραίτητος, etc.)

Derived terms

• απαραίτητα (aparaítita, “necessarily”, adverb)

Related terms

• απαραιτήτως (aparaitítos, adverb) (formal, from Ancient Greek)