σωστός

Ancient Greek

Etymology

From σῴζω (sṓizō, “to save”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɔːs.tós/ → /sosˈtos/ → /sosˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɔːs.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sosˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sosˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sosˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sosˈtos/

Adjective

σωστός • (sōstós) m (feminine σωστή, neuter σωστόν); first/second declension

1. safe

Declension

First and second declension of σωστός; σωστή; σωστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σωστός sōstós	σωστή sōstḗ	σωστόν sōstón		σωστώ sōstṓ	σωστᾱ́ sōstā́	σωστώ sōstṓ		σωστοί sōstoí	σωσταί sōstaí	σωστᾰ́ sōstá
Genitive		σωστοῦ sōstoû	σωστῆς sōstês	σωστοῦ sōstoû		σωστοῖν sōstoîn	σωσταῖν sōstaîn	σωστοῖν sōstoîn		σωστῶν sōstôn	σωστῶν sōstôn	σωστῶν sōstôn
Dative		σωστῷ sōstôi	σωστῇ sōstêi	σωστῷ sōstôi		σωστοῖν sōstoîn	σωσταῖν sōstaîn	σωστοῖν sōstoîn		σωστοῖς sōstoîs	σωσταῖς sōstaîs	σωστοῖς sōstoîs
Accusative		σωστόν sōstón	σωστήν sōstḗn	σωστόν sōstón		σωστώ sōstṓ	σωστᾱ́ sōstā́	σωστώ sōstṓ		σωστούς sōstoús	σωστᾱ́ς sōstā́s	σωστᾰ́ sōstá
Vocative		σωστέ sōsté	σωστή sōstḗ	σωστόν sōstón		σωστώ sōstṓ	σωστᾱ́ sōstā́	σωστώ sōstṓ		σωστοί sōstoí	σωσταί sōstaí	σωστᾰ́ sōstá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σωστῶς sōstôs				σωστότερος sōstóteros				σωστότᾰτος sōstótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σωστός (sostós)

Further reading

• “σωστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σωστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from the Hellenistic Koine Greek σωστός (sōstós, “saved”). The modern meaning ("correct"), since the mediaeval period.
Verbal adjective of the ancien verb σῴζω (sṓizō, “to save”), modern σώζω (sózo), hence literally "safe and sound; secure; sure, certain".

Pronunciation

• IPA^(key): /soˈstos/
• Hyphenation: σω‧στός

Adjective

σωστός • (sostós) m (feminine σωστή, neuter σωστό)

1. correct, right

   Synonym: ορθός (orthós)

   Antonym: λάθος (láthos)

2. real, true
3. (figuratively) well-mannered, well-behaved

Declension

Declension of σωστός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σωστός •	σωστή •	σωστό •	σωστοί •	σωστές •	σωστά •
genitive	σωστού •	σωστής •	σωστού •	σωστών •	σωστών •	σωστών •
accusative	σωστό •	σωστή •	σωστό •	σωστούς •	σωστές •	σωστά •
vocative	σωστέ •	σωστή •	σωστό •	σωστοί •	σωστές •	σωστά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σωστός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σωστός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σωστότερος •	σωστότερη •	σωστότερο •	σωστότεροι •	σωστότερες •	σωστότερα •
genitive	σωστότερου •	σωστότερης •	σωστότερου •	σωστότερων •	σωστότερων •	σωστότερων •
accusative	σωστότερο •	σωστότερη •	σωστότερο •	σωστότερους •	σωστότερες •	σωστότερα •
vocative	σωστότερε •	σωστότερη •	σωστότερο •	σωστότεροι •	σωστότερες •	σωστότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο σωστότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σωστότατος •	σωστότατη •	σωστότατο •	σωστότατοι •	σωστότατες •	σωστότατα •
genitive	σωστότατου •	σωστότατης •	σωστότατου •	σωστότατων •	σωστότατων •	σωστότατων •
accusative	σωστότατο •	σωστότατη •	σωστότατο •	σωστότατους •	σωστότατες •	σωστότατα •
vocative	σωστότατε •	σωστότατη •	σωστότατο •	σωστότατοι •	σωστότατες •	σωστότατα •

Derived terms

• σωστά (sostá, adverb)