τηρέω

Ancient Greek

Etymology

Traditionally analyzed as τηρός (tērós, “a guard”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix), though Beekes considers τηρέω (tēréō) as the original formation and τηρός (tērós) as a back-formation.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tɛː.ré.ɔː/ → /tiˈre.o/ → /tiˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tɛː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te̝ˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈre.o/

Verb

τηρέω • (tēréō)

1. to watch over, take care of, guard
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 2.161
   • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 210
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 6.1
   • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 579
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 22.15.2
   • 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 17.15
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.13
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.30
   1. to take care that
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 5.9.5
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 5.8.2
      • 421 BCE, Aristophanes, Peace 146
      • 411 BCE, Aristophanes, Thesmophoriazusae 580
      • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 169C
      • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 276
      • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 372
      • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1386
2. to have an eye upon, give heed to, watch, observe
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1145
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.60
   • 421 BCE, Aristophanes, Peace 146
   • 380 BCE, Plato, The Republic 442A
   1. to watch for
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 808
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.134
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.2
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Nicostratus 17
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 278
      • 391 BCE, Aristophanes, Assemblywomen 946
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.65
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.22
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Neaera 103
      • 350 BCE, Aristotle, On the Heavens 2.12.3
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 2.5.8
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 126.35
   2. (absolute) to watch, keep watch
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 9.6.4
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 9.39.4
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.26
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 117.14
3. to observe or keep an engagement
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Collected Works 6D
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 189.37
   • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 89

Inflection

   Present: τηρέω, τηρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τηρέω	τηρέεις	τηρέει	τηρέετον	τηρέετον	τηρέομεν	τηρέετε	τηρέουσῐ(ν)
	subjunctive	τηρέω	τηρέῃς	τηρέῃ	τηρέητον	τηρέητον	τηρέωμεν	τηρέητε	τηρέωσῐ(ν)
	optative	τηρέοιμῐ	τηρέοις	τηρέοι	τηρέοιτον	τηρεοίτην	τηρέοιμεν	τηρέοιτε	τηρέοιεν
	imperative		τήρεε	τηρεέτω	τηρέετον	τηρεέτων		τηρέετε	τηρεόντων
middle/ passive	indicative	τηρέομαι	τηρέῃ, τηρέει	τηρέεται	τηρέεσθον	τηρέεσθον	τηρεόμεθᾰ	τηρέεσθε	τηρέονται
	subjunctive	τηρέωμαι	τηρέῃ	τηρέηται	τηρέησθον	τηρέησθον	τηρεώμεθᾰ	τηρέησθε	τηρέωνται
	optative	τηρεοίμην	τηρέοιο	τηρέοιτο	τηρέοισθον	τηρεοίσθην	τηρεοίμεθᾰ	τηρέοισθε	τηρέοιντο
	imperative		τηρέου	τηρεέσθω	τηρέεσθον	τηρεέσθων		τηρέεσθε	τηρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τηρέειν				τηρέεσθαι
participle	m	τηρέων				τηρεόμενος
	f	τηρέουσᾰ				τηρεομένη
	n	τηρέον				τηρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: τηρῶ, τηροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τηρῶ	τηρεῖς	τηρεῖ	τηρεῖτον	τηρεῖτον	τηροῦμεν	τηρεῖτε	τηροῦσῐ(ν)
	subjunctive	τηρῶ	τηρῇς	τηρῇ	τηρῆτον	τηρῆτον	τηρῶμεν	τηρῆτε	τηρῶσῐ(ν)
	optative	τηροίην, τηροῖμῐ	τηροίης, τηροῖς	τηροίη, τηροῖ	τηροῖτον, τηροίητον	τηροίτην, τηροιήτην	τηροῖμεν, τηροίημεν	τηροῖτε, τηροίητε	τηροῖεν, τηροίησᾰν
	imperative		τήρει	τηρείτω	τηρεῖτον	τηρείτων		τηρεῖτε	τηρούντων
middle/ passive	indicative	τηροῦμαι	τηρεῖ, τηρῇ	τηρεῖται	τηρεῖσθον	τηρεῖσθον	τηρούμεθᾰ	τηρεῖσθε	τηροῦνται
	subjunctive	τηρῶμαι	τηρῇ	τηρῆται	τηρῆσθον	τηρῆσθον	τηρώμεθᾰ	τηρῆσθε	τηρῶνται
	optative	τηροίμην	τηροῖο	τηροῖτο	τηροῖσθον	τηροίσθην	τηροίμεθᾰ	τηροῖσθε	τηροῖντο
	imperative		τηροῦ	τηρείσθω	τηρεῖσθον	τηρείσθων		τηρεῖσθε	τηρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τηρεῖν				τηρεῖσθαι
participle	m	τηρῶν				τηρούμενος
	f	τηροῦσᾰ				τηρουμένη
	n	τηροῦν				τηρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτήρεον, ἐτηρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτήρεον	ἐτήρεες	ἐτήρεε(ν)	ἐτηρέετον	ἐτηρεέτην	ἐτηρέομεν	ἐτηρέετε	ἐτήρεον
middle/ passive	indicative	ἐτηρεόμην	ἐτηρέου	ἐτηρέετο	ἐτηρέεσθον	ἐτηρεέσθην	ἐτηρεόμεθᾰ	ἐτηρέεσθε	ἐτηρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτήρουν, ἐτηρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτήρουν	ἐτήρεις	ἐτήρει	ἐτηρεῖτον	ἐτηρείτην	ἐτηροῦμεν	ἐτηρεῖτε	ἐτήρουν
middle/ passive	indicative	ἐτηρούμην	ἐτηροῦ	ἐτηρεῖτο	ἐτηρεῖσθον	ἐτηρείσθην	ἐτηρούμεθᾰ	ἐτηρεῖσθε	ἐτηροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τηρήσω, τηρήσομαι, τηρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τηρήσω	τηρήσεις	τηρήσει	τηρήσετον	τηρήσετον	τηρήσομεν	τηρήσετε	τηρήσουσῐ(ν)
	optative	τηρήσοιμῐ	τηρήσοις	τηρήσοι	τηρήσοιτον	τηρησοίτην	τηρήσοιμεν	τηρήσοιτε	τηρήσοιεν
middle	indicative	τηρήσομαι	τηρήσῃ, τηρήσει	τηρήσεται	τηρήσεσθον	τηρήσεσθον	τηρησόμεθᾰ	τηρήσεσθε	τηρήσονται
	optative	τηρησοίμην	τηρήσοιο	τηρήσοιτο	τηρήσοισθον	τηρησοίσθην	τηρησοίμεθᾰ	τηρήσοισθε	τηρήσοιντο
passive	indicative	τηρηθήσομαι	τηρηθήσῃ	τηρηθήσεται	τηρηθήσεσθον	τηρηθήσεσθον	τηρηθησόμεθᾰ	τηρηθήσεσθε	τηρηθήσονται
	optative	τηρηθησοίμην	τηρηθήσοιο	τηρηθήσοιτο	τηρηθήσοισθον	τηρηθησοίσθην	τηρηθησοίμεθᾰ	τηρηθήσοισθε	τηρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τηρήσειν			τηρήσεσθαι		τηρηθήσεσθαι
participle	m	τηρήσων			τηρησόμενος		τηρηθησόμενος
	f	τηρήσουσᾰ			τηρησομένη		τηρηθησομένη
	n	τηρῆσον			τηρησόμενον		τηρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτήρησᾰ, ἐτηρησᾰ́μην, ἐτηρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτήρησᾰ	ἐτήρησᾰς	ἐτήρησε(ν)	ἐτηρήσᾰτον	ἐτηρησᾰ́την	ἐτηρήσᾰμεν	ἐτηρήσᾰτε	ἐτήρησᾰν
	subjunctive	τηρήσω	τηρήσῃς	τηρήσῃ	τηρήσητον	τηρήσητον	τηρήσωμεν	τηρήσητε	τηρήσωσῐ(ν)
	optative	τηρήσαιμῐ	τηρήσειᾰς, τηρήσαις	τηρήσειε(ν), τηρήσαι	τηρήσαιτον	τηρησαίτην	τηρήσαιμεν	τηρήσαιτε	τηρήσειᾰν, τηρήσαιεν
	imperative		τήρησον	τηρησᾰ́τω	τηρήσᾰτον	τηρησᾰ́των		τηρήσᾰτε	τηρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτηρησᾰ́μην	ἐτηρήσω	ἐτηρήσᾰτο	ἐτηρήσᾰσθον	ἐτηρησᾰ́σθην	ἐτηρησᾰ́μεθᾰ	ἐτηρήσᾰσθε	ἐτηρήσᾰντο
	subjunctive	τηρήσωμαι	τηρήσῃ	τηρήσηται	τηρήσησθον	τηρήσησθον	τηρησώμεθᾰ	τηρήσησθε	τηρήσωνται
	optative	τηρησαίμην	τηρήσαιο	τηρήσαιτο	τηρήσαισθον	τηρησαίσθην	τηρησαίμεθᾰ	τηρήσαισθε	τηρήσαιντο
	imperative		τήρησαι	τηρησᾰ́σθω	τηρήσᾰσθον	τηρησᾰ́σθων		τηρήσᾰσθε	τηρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτηρήθην	ἐτηρήθης	ἐτηρήθη	ἐτηρήθητον	ἐτηρηθήτην	ἐτηρήθημεν	ἐτηρήθητε	ἐτηρήθησᾰν
	subjunctive	τηρηθῶ	τηρηθῇς	τηρηθῇ	τηρηθῆτον	τηρηθῆτον	τηρηθῶμεν	τηρηθῆτε	τηρηθῶσῐ(ν)
	optative	τηρηθείην	τηρηθείης	τηρηθείη	τηρηθεῖτον, τηρηθείητον	τηρηθείτην, τηρηθειήτην	τηρηθεῖμεν, τηρηθείημεν	τηρηθεῖτε, τηρηθείητε	τηρηθεῖεν, τηρηθείησᾰν
	imperative		τηρήθητῐ	τηρηθήτω	τηρήθητον	τηρηθήτων		τηρήθητε	τηρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τηρῆσαι			τηρήσᾰσθαι		τηρηθῆναι
participle	m	τηρήσᾱς			τηρησᾰ́μενος		τηρηθείς
	f	τηρήσᾱσᾰ			τηρησᾰμένη		τηρηθεῖσᾰ
	n	τηρῆσᾰν			τηρησᾰ́μενον		τηρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετήρηκᾰ, τετήρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετήρηκᾰ	τετήρηκᾰς	τετήρηκε(ν)	τετηρήκᾰτον	τετηρήκᾰτον	τετηρήκᾰμεν	τετηρήκᾰτε	τετηρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετηρήκω	τετηρήκῃς	τετηρήκῃ	τετηρήκητον	τετηρήκητον	τετηρήκωμεν	τετηρήκητε	τετηρήκωσῐ(ν)
	optative	τετηρήκοιμῐ, τετηρηκοίην	τετηρήκοις, τετηρηκοίης	τετηρήκοι, τετηρηκοίη	τετηρήκοιτον	τετηρηκοίτην	τετηρήκοιμεν	τετηρήκοιτε	τετηρήκοιεν
	imperative		τετήρηκε	τετηρηκέτω	τετηρήκετον	τετηρηκέτων		τετηρήκετε	τετηρηκόντων
middle/ passive	indicative	τετήρημαι	τετήρησαι	τετήρηται	τετήρησθον	τετήρησθον	τετηρήμεθᾰ	τετήρησθε	τετήρηνται
	subjunctive	τετηρημένος ὦ	τετηρημένος ᾖς	τετηρημένος ᾖ	τετηρημένω ἦτον	τετηρημένω ἦτον	τετηρημένοι ὦμεν	τετηρημένοι ἦτε	τετηρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετηρημένος εἴην	τετηρημένος εἴης	τετηρημένος εἴη	τετηρημένω εἴητον/εἶτον	τετηρημένω εἰήτην/εἴτην	τετηρημένοι εἴημεν/εἶμεν	τετηρημένοι εἴητε/εἶτε	τετηρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετήρησο	τετηρήσθω	τετήρησθον	τετηρήσθων		τετήρησθε	τετηρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετηρηκέναι				τετηρῆσθαι
participle	m	τετηρηκώς				τετηρημένος
	f	τετηρηκυῖᾰ				τετηρημένη
	n	τετηρηκός				τετηρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετηρήκειν, ἐτετηρήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετηρήκειν, ἐτετηρήκη	ἐτετηρήκεις, ἐτετηρήκης	ἐτετηρήκει(ν)	ἐτετηρήκετον	ἐτετηρηκέτην	ἐτετηρήκεμεν	ἐτετηρήκετε	ἐτετηρήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετηρήμην	ἐτετήρησο	ἐτετήρητο	ἐτετήρησθον	ἐτετηρήσθην	ἐτετηρήμεθᾰ	ἐτετήρησθε	ἐτετήρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐπιτηρέω (epitēréō)

Further reading

• “τηρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τηρέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τηρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “τηρέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5083 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible