ἀγανακτέω

Ancient Greek

Etymology

Uncertain. Has been compared to ἀγάομαι (agáomai, “to admire”), ἄγαμαι (ágamai, “to wonder, admire, envy”), and ἄγαν (ágan, “very much”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.nak.té.ɔː/ → /a.ɣa.nakˈte.o/ → /a.ɣa.nakˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.nak.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.nakˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.nakˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.nakˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.nakˈte.o/

Verb

ἀγανακτέω • (aganaktéō) (Attic, Koine)

1. (intransitive) to feel a violent irritation
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On the Use of Liquids 2
   • 320 CE – 403 CE, Oribasius, Collected Works 46.7.8
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 251C
   1. (of wine, intransitive) to ferment
      • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.734E
2. (figuratively) to be grieved, displeased, vexed, annoyed, angry, or discontented, to show outward signs of grief [+sometimes ὅτι (hóti) or εἰ (ei) = that or if ...]
   • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 287
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 117D
   • 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 1006
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Against Alcibiades 18
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Third Tetralogy 2.1
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Simon 3
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 139
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laches 194A
   1. (transitive, intransitive) to be vexed [+dative or rarely accusative or genitive = at something]
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 63B
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 64A
      • 399 BCE, Plato, Euthyphro 4D
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Murder of Eratosthenes 1
      • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, On the Team of Horses 49
      • 380 BCE, Plato, Euthydemus 283E
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Epistles 349D
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 63C
      • 55 CE – 135 CE, Epictetus, Enchiridion 4
      • 161 CE – 180 CE, Marcus Aurelius, Meditations 7.66
      • Anecdota Graeca 334
   2. (transitive, intransitive) to be vexed at or with, to be angry at [+dative = someone], [+κατά (katá) or πρός (prós)]
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 5.3.11
      • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Camillus 28
      • 200 BCE – 100 BCE, Diogenes of Oenoanda, Oenoandan Inscription 68
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, Timon 18
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 62E

Usage notes

Some authors use the verb as a deponent.

Inflection

   Present: ἀγανακτέω, ἀγανακτέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγανακτέω	ἀγανακτέεις	ἀγανακτέει	ἀγανακτέετον	ἀγανακτέετον	ἀγανακτέομεν	ἀγανακτέετε	ἀγανακτέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγανακτέω	ἀγανακτέῃς	ἀγανακτέῃ	ἀγανακτέητον	ἀγανακτέητον	ἀγανακτέωμεν	ἀγανακτέητε	ἀγανακτέωσῐ(ν)
	optative	ἀγανακτέοιμῐ	ἀγανακτέοις	ἀγανακτέοι	ἀγανακτέοιτον	ἀγανακτεοίτην	ἀγανακτέοιμεν	ἀγανακτέοιτε	ἀγανακτέοιεν
	imperative		ἀγανάκτεε	ἀγανακτεέτω	ἀγανακτέετον	ἀγανακτεέτων		ἀγανακτέετε	ἀγανακτεόντων
middle/ passive	indicative	ἀγανακτέομαι	ἀγανακτέῃ, ἀγανακτέει	ἀγανακτέεται	ἀγανακτέεσθον	ἀγανακτέεσθον	ἀγανακτεόμεθᾰ	ἀγανακτέεσθε	ἀγανακτέονται
	subjunctive	ἀγανακτέωμαι	ἀγανακτέῃ	ἀγανακτέηται	ἀγανακτέησθον	ἀγανακτέησθον	ἀγανακτεώμεθᾰ	ἀγανακτέησθε	ἀγανακτέωνται
	optative	ἀγανακτεοίμην	ἀγανακτέοιο	ἀγανακτέοιτο	ἀγανακτέοισθον	ἀγανακτεοίσθην	ἀγανακτεοίμεθᾰ	ἀγανακτέοισθε	ἀγανακτέοιντο
	imperative		ἀγανακτέου	ἀγανακτεέσθω	ἀγανακτέεσθον	ἀγανακτεέσθων		ἀγανακτέεσθε	ἀγανακτεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγανακτέειν				ἀγανακτέεσθαι
participle	m	ἀγανακτέων				ἀγανακτεόμενος
	f	ἀγανακτέουσᾰ				ἀγανακτεομένη
	n	ἀγανακτέον				ἀγανακτεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀγανακτῶ, ἀγανακτοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγανακτῶ	ἀγανακτεῖς	ἀγανακτεῖ	ἀγανακτεῖτον	ἀγανακτεῖτον	ἀγανακτοῦμεν	ἀγανακτεῖτε	ἀγανακτοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγανακτῶ	ἀγανακτῇς	ἀγανακτῇ	ἀγανακτῆτον	ἀγανακτῆτον	ἀγανακτῶμεν	ἀγανακτῆτε	ἀγανακτῶσῐ(ν)
	optative	ἀγανακτοίην, ἀγανακτοῖμῐ	ἀγανακτοίης, ἀγανακτοῖς	ἀγανακτοίη, ἀγανακτοῖ	ἀγανακτοῖτον, ἀγανακτοίητον	ἀγανακτοίτην, ἀγανακτοιήτην	ἀγανακτοῖμεν, ἀγανακτοίημεν	ἀγανακτοῖτε, ἀγανακτοίητε	ἀγανακτοῖεν, ἀγανακτοίησᾰν
	imperative		ἀγανάκτει	ἀγανακτείτω	ἀγανακτεῖτον	ἀγανακτείτων		ἀγανακτεῖτε	ἀγανακτούντων
middle/ passive	indicative	ἀγανακτοῦμαι	ἀγανακτεῖ, ἀγανακτῇ	ἀγανακτεῖται	ἀγανακτεῖσθον	ἀγανακτεῖσθον	ἀγανακτούμεθᾰ	ἀγανακτεῖσθε	ἀγανακτοῦνται
	subjunctive	ἀγανακτῶμαι	ἀγανακτῇ	ἀγανακτῆται	ἀγανακτῆσθον	ἀγανακτῆσθον	ἀγανακτώμεθᾰ	ἀγανακτῆσθε	ἀγανακτῶνται
	optative	ἀγανακτοίμην	ἀγανακτοῖο	ἀγανακτοῖτο	ἀγανακτοῖσθον	ἀγανακτοίσθην	ἀγανακτοίμεθᾰ	ἀγανακτοῖσθε	ἀγανακτοῖντο
	imperative		ἀγανακτοῦ	ἀγανακτείσθω	ἀγανακτεῖσθον	ἀγανακτείσθων		ἀγανακτεῖσθε	ἀγανακτείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγανακτεῖν				ἀγανακτεῖσθαι
participle	m	ἀγανακτῶν				ἀγανακτούμενος
	f	ἀγανακτοῦσᾰ				ἀγανακτουμένη
	n	ἀγανακτοῦν				ἀγανακτούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγανακτήσω, ἀγανακτήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγανακτήσω	ἀγανακτήσεις	ἀγανακτήσει	ἀγανακτήσετον	ἀγανακτήσετον	ἀγανακτήσομεν	ἀγανακτήσετε	ἀγανακτήσουσῐ(ν)
	optative	ἀγανακτήσοιμῐ	ἀγανακτήσοις	ἀγανακτήσοι	ἀγανακτήσοιτον	ἀγανακτησοίτην	ἀγανακτήσοιμεν	ἀγανακτήσοιτε	ἀγανακτήσοιεν
middle	indicative	ἀγανακτήσομαι	ἀγανακτήσῃ, ἀγανακτήσει	ἀγανακτήσεται	ἀγανακτήσεσθον	ἀγανακτήσεσθον	ἀγανακτησόμεθᾰ	ἀγανακτήσεσθε	ἀγανακτήσονται
	optative	ἀγανακτησοίμην	ἀγανακτήσοιο	ἀγανακτήσοιτο	ἀγανακτήσοισθον	ἀγανακτησοίσθην	ἀγανακτησοίμεθᾰ	ἀγανακτήσοισθε	ἀγανακτήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀγανακτήσειν			ἀγανακτήσεσθαι
participle	m	ἀγανακτήσων			ἀγανακτησόμενος
	f	ἀγανακτήσουσᾰ			ἀγανακτησομένη
	n	ἀγανακτῆσον			ἀγανακτησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ἀγανακτέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀγανακτέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀγανακτέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀγανακτέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G23 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible