amitto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Italian[edit]

Etymology[edit]

From Latin amictus (cloak, mantle).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /aˈmit.to/
  • Rhymes: -itto
  • Hyphenation: a‧mìt‧to

Noun[edit]

amitto m (plural amitti)

  1. amice

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ab- (away) +‎ mittō (send).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

āmittō (present infinitive āmittere, perfect active āmīsī, supine āmissum); third conjugation

  1. to let go, let slip, let fall
    Synonyms: dīmittō, ēmittō
  2. to remit, pardon
    Synonyms: ignōscō, parcō, remittō, dōnō, dīmittō, perdōnō, condōnō
  3. to lose
    Synonym: perdō
    • 1st c. BC, Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum :
      Qua re non dubito quin tibi quoque id molestum sit, cum et meo dolore moveare et ipse omni virtute officioque ornatissimum tuique et sua sponte et meo sermone amantem adfinem amicumque amiseris.
      I do not doubt therefore that you too are troubled, since you are moved by my pain and have yourself lost a kinsmen and a friend most distinguished in every virtue and service, and who loved you both of his own accord and from hearing me speak of you.

Conjugation[edit]

   Conjugation of āmittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present āmittō āmittis āmittit āmittimus āmittitis āmittunt
imperfect āmittēbam āmittēbās āmittēbat āmittēbāmus āmittēbātis āmittēbant
future āmittam āmittēs āmittet āmittēmus āmittētis āmittent
perfect āmīsī āmīsistī āmīsit āmīsimus āmīsistis āmīsērunt,
āmīsēre
pluperfect āmīseram āmīserās āmīserat āmīserāmus āmīserātis āmīserant
future perfect āmīserō āmīseris āmīserit āmīserimus āmīseritis āmīserint
sigmatic future1 āmissō āmissis āmissit āmissimus āmissitis āmissint
passive present āmittor āmitteris,
āmittere
āmittitur āmittimur āmittiminī āmittuntur
imperfect āmittēbar āmittēbāris,
āmittēbāre
āmittēbātur āmittēbāmur āmittēbāminī āmittēbantur
future āmittar āmittēris,
āmittēre
āmittētur āmittēmur āmittēminī āmittentur
perfect āmissus + present active indicative of sum
pluperfect āmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect āmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present āmittam āmittās āmittat āmittāmus āmittātis āmittant
imperfect āmitterem āmitterēs āmitteret āmitterēmus āmitterētis āmitterent
perfect āmīserim āmīserīs āmīserit āmīserīmus āmīserītis āmīserint
pluperfect āmīsissem āmīsissēs āmīsisset āmīsissēmus āmīsissētis āmīsissent
sigmatic aorist1 āmissim āmissīs āmissīt āmissīmus āmissītis āmissint
passive present āmittar āmittāris,
āmittāre
āmittātur āmittāmur āmittāminī āmittantur
imperfect āmitterer āmitterēris,
āmitterēre
āmitterētur āmitterēmur āmitterēminī āmitterentur
perfect āmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect āmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present āmitte āmittite
future āmittitō āmittitō āmittitōte āmittuntō
passive present āmittere āmittiminī
future āmittitor āmittitor āmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives āmittere āmīsisse āmissūrum esse āmittī āmissum esse āmissum īrī
participles āmittēns āmissūrus āmissus āmittendus,
āmittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
āmittendī āmittendō āmittendum āmittendō āmissum āmissū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: amit

References[edit]

  • amitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • amitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • amitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to lose no time: tempus non amittere, perdere
    • to lose one's sight: oculos, lumina amittere
    • to lose, let slip an opportunity: occasionem praetermittere, amittere (through carelessness), omittere (deliberately), dimittere (through indifference)
    • to be quite insensible of all feelings to humanity: omnem humanitatis sensum amisisse
    • to lose one's case: causam or litem amittere, perdere