cónaigh

Irish

Etymology

From Old Irish comnaigid (“To rest”).

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /ˈkoːn̪ˠɪɟ/
• (Connacht) IPA^(key): /ˈkoːnˠə/, /ˈkoːnˠiː/
• (Ulster) IPA^(key): /ˈkɔːnˠi/

Verb

cónaigh (present analytic cónaíonn, future analytic cónóidh, verbal noun cónaí, past participle cónaithe)

1. to live (in, at), reside
2. to dwell, abide
3. to rest

Conjugation

conjugation of cónaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cónaím	cónaíonn tú; cónaír†	cónaíonn sé, sí	cónaímid; cónaíonn muid	cónaíonn sibh	cónaíonn siad; cónaíd†	a chónaíonn; a chónaíos / a gcónaíonn*; a gcónaíos*	cónaítear
	past	chónaigh mé; chónaíos	chónaigh tú; chónaís	chónaigh sé, sí	chónaíomar; chónaigh muid	chónaigh sibh; chónaíobhair	chónaigh siad; chónaíodar	a chónaigh / ar chónaigh*	cónaíodh
	past habitual	chónaínn / gcónaínn‡‡	chónaíteá / gcónaíteᇇ	chónaíodh sé, sí / gcónaíodh sé, s퇇	chónaímis; chónaíodh muid / gcónaímis‡‡; gcónaíodh muid‡‡	chónaíodh sibh / gcónaíodh sibh‡‡	chónaídís; chónaíodh siad / gcónaídís‡‡; gcónaíodh siad‡‡	a chónaíodh / a gcónaíodh*	chónaítí / gcónaít퇇
future		cónóidh mé; cónód; cónóchaidh mé†	cónóidh tú; cónóir†; cónóchaidh tú†	cónóidh sé, sí; cónóchaidh sé, sí†	cónóimid; cónóidh muid; cónóchaimid†; cónóchaidh muid†	cónóidh sibh; cónóchaidh sibh†	cónóidh siad; cónóid†; cónóchaidh siad†	a chónóidh; a chónós; a chónóchaidh†; a chónóchas† / a gcónóidh*; a gcónós*; a gcónóchaidh*†; a gcónóchas*†	cónófar; cónóchar†
conditional		chónóinn; chónóchainn† / gcónóinn‡‡; gcónóchainn†‡‡	chónófá; chónóchthᆠ/ gcónófᇇ; gcónóchthᆇ‡	chónódh sé, sí; chónóchadh sé, s토/ gcónódh sé, s퇇; gcónóchadh sé, s톇‡	chónóimis; chónódh muid; chónóchaimis†; chónóchadh muid† / gcónóimis‡‡; gcónódh muid‡‡; gcónóchaimis†‡‡; gcónóchadh muid†‡‡	chónódh sibh; chónóchadh sibh† / gcónódh sibh‡‡; gcónóchadh sibh†‡‡	chónóidís; chónódh siad; chónóchadh siad† / gcónóidís‡‡; gcónódh siad‡‡; gcónóchadh siad†‡‡	a chónódh; a chónóchadh† / a gcónódh*; a gcónóchadh*†	chónófaí; chónóchtha토/ gcónófa퇇; gcónóchtha톇‡
subjunctive	present	go gcónaí mé; go gcónaíod†	go gcónaí tú; go gcónaír†	go gcónaí sé, sí	go gcónaímid; go gcónaí muid	go gcónaí sibh	go gcónaí siad; go gcónaíd†	—	go gcónaítear
	past	dá gcónaínn	dá gcónaíteá	dá gcónaíodh sé, sí	dá gcónaímis; dá gcónaíodh muid	dá gcónaíodh sibh	dá gcónaídís; dá gcónaíodh siad	—	dá gcónaítí
imperative		cónaím	cónaigh	cónaíodh sé, sí	cónaímis	cónaígí; cónaídh†	cónaídís	—	cónaítear
verbal noun		cónaí
past participle		cónaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cónaigh	chónaigh	gcónaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cónaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “comnaigid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language