nomen proprium

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Nomen proprium

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

nōmen proprium n (genitive nōminis propriī); third declension

  1. (grammar) proper noun

Declension[edit]

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a second-declension adjective.

Case Singular Plural
Nominative nōmen proprium nōmina propria
Genitive nōminis propriī nōminum propriōrum
Dative nōminī propriō nōminibus propriīs
Accusative nōmen proprium nōmina propria
Ablative nōmine propriō nōminibus propriīs
Vocative nōmen proprium nōmina propria