oprichten

Dutch

Etymology

From op +‎ richten.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

oprichten

1. to rear, lift up
2. to establish, to found

Conjugation

Conjugation of oprichten (weak, separable)
infinitive	oprichten
past singular	richtte op
past participle	opgericht
infinitive	oprichten
gerund	oprichten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	richt op	richtte op	opricht	oprichtte
2nd person sing. (jij)	richt op	richtte op	opricht	oprichtte
2nd person sing. (u)	richt op	richtte op	opricht	oprichtte
2nd person sing. (gij)	richt op	richtte op	opricht	oprichtte
3rd person singular	richt op	richtte op	opricht	oprichtte
plural	richten op	richtten op	oprichten	oprichtten
subjunctive sing.1	richte op	richtte op	oprichte	oprichtte
subjunctive plur.1	richten op	richtten op	oprichten	oprichtten
imperative sing.	richt op
imperative plur.1	richt op
participles	oprichtend	opgericht
1) Archaic.

Derived terms

• heroprichten
• oprichter
• oprichting

Descendants

• Afrikaans: oprig
• Negerhollands: richt op

Anagrams

• richten op