éar

See also: ear, EAR, -ear, 'ear, and èar

Irish

Etymology

The first element is from Old Irish derivatives of Proto-Celtic *exs (“out of”), and the second element is related to rath (“luck, favor”).

Verb

éar (present analytic éarann, future analytic éarfaidh, verbal noun éaradh, past participle éartha)

1. (transitive) refuse, deny; repel

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	éaraim	éarann tú; éarair†	éarann sé, sí	éaraimid	éarann sibh	éarann siad; éaraid†	a éarann; a éaras / a n-éarann*; a n-éaras*	éartar
	past	d'éar mé; d'éaras / éar mé‡; éaras‡	d'éar tú; d'éarais / éar tú; éarais‡	d'éar sé, sí / éar sé, sí‡	d'éaramar; d'éar muid / éaramar; éar muid‡	d'éar sibh; d'éarabhair / éar sibh; éarabhair‡	d'éar siad; d'éaradar / éar siad; éaradar‡	a d'éar / ar éar*	éaradh; héaradh†
	past habitual	d'éarainn / éarainn‡; n-éarainn‡‡	d'éartá / éartá‡; n-éartᇇ	d'éaradh sé, sí / éaradh sé, sí‡; n-éaradh sé, s퇇	d'éaraimis; d'éaradh muid / éaraimis; éaradh muid‡; n-éaraimis‡‡; n-éaradh muid‡‡	d'éaradh sibh / éaradh sibh‡; n-éaradh sibh‡‡	d'éaraidís; d'éaradh siad / éaraidís; éaradh siad‡; n-éaraidís‡‡; n-éaradh siad‡‡	a d'éaradh / a n-éaradh*	d'éartaí / éartaí‡; n-éarta퇇
	future	éarfaidh mé; éarfad	éarfaidh tú; éarfair†	éarfaidh sé, sí	éarfaimid; éarfaidh muid	éarfaidh sibh	éarfaidh siad; éarfaid†	a éarfaidh; a éarfas / a n-éarfaidh*; a n-éarfas*	éarfar
conditional		d'éarfainn / éarfainn‡; n-éarfainn‡‡	d'éarfá / éarfá‡; n-éarfᇇ	d'éarfadh sé, sí / éarfadh sé, sí‡; n-éarfadh sé, s퇇	d'éarfaimis; d'éarfadh muid / éarfaimis‡; éarfadh muid‡; n-éarfaimis‡‡; n-éarfadh muid‡‡	d'éarfadh sibh / éarfadh sibh‡; n-éarfadh sibh‡‡	d'éarfaidís; d'éarfadh siad / éarfaidís‡; éarfadh siad‡; n-éarfaidís‡‡; n-éarfadh siad‡‡	a d'éarfadh / a n-éarfadh*	d'éarfaí / éarfaí‡; n-éarfa퇇
subjunctive	present	go n-éara mé; go n-éarad†	go n-éara tú; go n-éarair†	go n-éara sé, sí	go n-éaraimid; go n-éara muid	go n-éara sibh	go n-éara siad; go n-éaraid†	—	go n-éartar
	past	dá n-éarainn	dá n-éartá	dá n-éaradh sé, sí	dá n-éaraimis; dá n-éaradh muid	dá n-éaradh sibh	dá n-éaraidís; dá n-éaradh siad	—	dá n-éartaí
imperative		éaraim	éar	éaradh sé, sí	éaraimis	éaraigí; éaraidh†	éaraidís	—	éartar
verbal noun		éaradh
past participle		éartha

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éar	n-éar	héar	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• MacBain, Alexander; Mackay, Eneas (1911) , “éar”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language, Stirling, →ISBN