απλούστατος

See also: ἁπλούστατος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈplustatos/
• Hyphenation: α‧πλού‧στα‧τος

Adjective

απλούστατος • (aploústatos) feminine απλούστατη (aploústati), neuter απλούστατο

1. Nominative masculine singular, absolute superlative form of απλός (aplós).: simplest, dead simple

   (used both formally and informally)

   Η λύση του προβλήματος ήταν απλούστατη και οι μαθητές δεν δυσκολεύθηκαν.

   I lýsi tou provlímatos ítan aploústati kai oi mathités den dyskoléfthikan.

   The problem's solution was highly simple and the students had no difficulty [solving it].

   —Το πρόβλημα των μαθηματικών ήταν απλούστατο! Πανεύκολο! Το έλυσα αμέσως.

   —To próvlima ton mathimatikón ítan aploústato! Panéfkolo! To élysa amésos.

   —The math problem was very simple! Dead easy! I solved it immediately.

Synonyms

• easiest (superlative of εύκολος)
• πανεύκολος (panéfkolos, “dead easy”)

Antonyms

• συνθετότατος (synthetótatos, “rare superlative of σύνθετος”)
  • (more common): πολύ σύνθετος, πολυσύνθετος (polysýnthetos)

Derived terms

• απλούστατα (aploústata, adverb)