αυτοκτονώ

See also: αὐτοκτονῶ

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /a.fto.ktoˈno/
• Hyphenation: αυ‧το‧κτο‧νώ

Verb

αυτοκτονώ • (aftoktonó) (past αυτοκτόνησα, passive —)

1. to commit suicide

Conjugation

αυτοκτονώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αυτοκτονώ	αυτοκτονήσω
2 sg	αυτοκτονείς	αυτοκτονήσεις
3 sg	αυτοκτονεί	αυτοκτονήσει
1 pl	αυτοκτονούμε	αυτοκτονήσουμε, [-ομε]
2 pl	αυτοκτονείτε	αυτοκτονήσετε
3 pl	αυτοκτονούν(ε)	αυτοκτονήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αυτοκτονούσα	αυτοκτόνησα
2 sg	αυτοκτονούσες	αυτοκτόνησες
3 sg	αυτοκτονούσε	αυτοκτόνησε
1 pl	αυτοκτονούσαμε	αυτοκτονήσαμε
2 pl	αυτοκτονούσατε	αυτοκτονήσατε
3 pl	αυτοκτονούσαν(ε)	αυτοκτόνησαν, αυτοκτονήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αυτοκτονώ ➤	θα αυτοκτονήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αυτοκτονείς, …	θα αυτοκτονήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αυτοκτονήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αυτοκτονήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αυτοκτονήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	αυτοκτόνησε
2 pl	αυτοκτονείτε	αυτοκτονήστε
Other forms
Active present participle ➤	αυτοκτονώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας αυτοκτονήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αυτοκτονήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αυτοκτονία f (aftoktonía, “suicide”)
• αυτοκτόνος m (aftoktónos)
• and see: αυτο- (afto-, “self”) & the ancient κτείνω (kteínō, “kill”)