βουκέφαλος

See also: Βουκέφαλος

Ancient Greek

Alternative forms

• βουκεφᾰ́λᾱς (boukephálās)

Etymology

βοῦς (boûs, “ox”) +‎ κεφᾰλή (kephalḗ, “head”) +‎ -ος (-os, adjective forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /buː.ké.pʰa.los/ → /βuˈce.ɸa.los/ → /vuˈce.fa.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /buː.ké.pʰa.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /buˈke.pʰa.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βuˈce.ɸa.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vuˈce.fa.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vuˈce.fa.los/

Adjective

βουκέφᾰλος • (bouképhalos) m or f (neuter βουκέφᾰλον); second declension

1. having the head of a bull
2. bullheaded (epithet of a renowned breed of Thessalian horses)

Inflection

Second declension of βουκέφᾰλος; βουκέφᾰλον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		βουκέφᾰλος bouképhalos	βουκέφᾰλον bouképhalon		βουκεφᾰ́λω boukephálō	βουκεφᾰ́λω boukephálō		βουκέφᾰλοι bouképhaloi	βουκέφᾰλᾰ bouképhala
Genitive		βουκεφᾰ́λου boukephálou	βουκεφᾰ́λου boukephálou		βουκεφᾰ́λοιν boukepháloin	βουκεφᾰ́λοιν boukepháloin		βουκεφᾰ́λων boukephálōn	βουκεφᾰ́λων boukephálōn
Dative		βουκεφᾰ́λῳ boukephálōi	βουκεφᾰ́λῳ boukephálōi		βουκεφᾰ́λοιν boukepháloin	βουκεφᾰ́λοιν boukepháloin		βουκεφᾰ́λοις boukephálois	βουκεφᾰ́λοις boukephálois
Accusative		βουκέφᾰλον bouképhalon	βουκέφᾰλον bouképhalon		βουκεφᾰ́λω boukephálō	βουκεφᾰ́λω boukephálō		βουκεφᾰ́λους boukephálous	βουκέφᾰλᾰ bouképhala
Vocative		βουκέφᾰλε bouképhale	βουκέφᾰλον bouképhalon		βουκεφᾰ́λω boukephálō	βουκεφᾰ́λω boukephálō		βουκέφᾰλοι bouképhaloi	βουκέφᾰλᾰ bouképhala
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		βουκεφᾰ́λως boukephálōs			βουκεφᾰλώτερος boukephalṓteros			βουκεφᾰλώτᾰτος boukephalṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• βουκεφᾰ́λιον (boukephálion)
• Βουκέφᾰλοι (Bouképhaloi)
• βουκέφᾰλον (bouképhalon)
• Βουκέφᾰλος (Bouképhalos)

 

Descendants

• Translingual: Bucephala

Noun

βουκέφᾰλος • (bouképhalos) m (genitive βουκεφᾰ́λου); second declension

1. (botany) thistle; one of various prickly plants:
   1. water chestnut, water caltrop (Trapa natans)
   2. caltrop (Tribulus terrestris)

   Synonym: τρίβολος (tríbolos)

Inflection

Second declension of ὁ βουκέφᾰλος; τοῦ βουκεφᾰ́λου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βουκέφᾰλος ho bouképhalos	τὼ βουκεφᾰ́λω tṑ boukephálō	οἱ βουκέφᾰλοι hoi bouképhaloi
Genitive	τοῦ βουκεφᾰ́λου toû boukephálou	τοῖν βουκεφᾰ́λοιν toîn boukepháloin	τῶν βουκεφᾰ́λων tôn boukephálōn
Dative	τῷ βουκεφᾰ́λῳ tôi boukephálōi	τοῖν βουκεφᾰ́λοιν toîn boukepháloin	τοῖς βουκεφᾰ́λοις toîs boukephálois
Accusative	τὸν βουκέφᾰλον tòn bouképhalon	τὼ βουκεφᾰ́λω tṑ boukephálō	τοὺς βουκεφᾰ́λους toùs boukephálous
Vocative	βουκέφᾰλε bouképhale	βουκεφᾰ́λω boukephálō	βουκέφᾰλοι bouképhaloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “βουκέφαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βουκέφαλος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• βουκέφαλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βουκέφαλος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)