διαλυμένος

Greek

Alternative forms

• διαλελυμένος (dialelyménos) (formal)

Etymology

Perfect participle of διαλύομαι (dialýomai), passive voice of διαλύω (“dissolve”). Descendant of the Hellenistic διαλελυμένος. Morphologically, from δια- (“through”) +‎ λυμένος (“untie; solve”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði͜a.liˈme.nos/, (colloquial in fast speech) /ðʝa.liˈme.nos/
• Hyphenation: δι‧α‧λυ‧μέ‧νος

Participle

διαλυμένος • (dialyménos) (— parameter error — )

1. dissolved

   Το χάπι είναι διαλυμένο σε νερό. ― To chápi eínai dialyméno se neró. ― The pill is dissolved in water.

2. dismantled

   Το κόμμα είναι διαλυμένο σε δύο παρατάξεις. ― To kómma eínai dialyméno se dýo paratáxeis. ― The party is split into two camps.

3. (figuratively) wrecked, broken up, tired, exhausted

   Αισθάνομαι διαλυμένη απ' την κούραση και την απογοήτευση.

   Aisthánomai dialyméni ap' tin koúrasi kai tin apogoḯtefsi.

   I feel exhausted from fatigue and frustration.

Declension

Declension of διαλυμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαλυμένος •	διαλυμένη •	διαλυμένο •	διαλυμένοι •	διαλυμένες •	διαλυμένα •
genitive	διαλυμένου •	διαλυμένης •	διαλυμένου •	διαλυμένων •	διαλυμένων •	διαλυμένων •
accusative	διαλυμένο •	διαλυμένη •	διαλυμένο •	διαλυμένους •	διαλυμένες •	διαλυμένα •
vocative	διαλυμένε •	διαλυμένη •	διαλυμένο •	διαλυμένοι •	διαλυμένες •	διαλυμένα •

Antonyms

• αδιάλυτος (adiálytos, “not dissolved; dissoluble”)

Related terms

• διάλυση f (diálysi, “dissolving”)
• διαλυτός (dialytós, “soluble”)
• δυσδιάλυτος (dysdiálytos, “hard to dissolve”)
• ευδιάλυτος (evdiálytos, “easy to dissolve”)
• υδατοδιαλυτός (ydatodialytós, “water-soluble”)