επιχαίρω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐπιχαίρω. Morphologically, from επι- +‎ χαίρω.

Pronunciation

• IPA^(key): /epiˈçero/
• Hyphenation: ε‧πι‧χαί‧ρω

Verb

επιχαίρω • (epichaíro) (past —, passive —)

1. gloat

Conjugation

επιχαίρω   (active imperfective tenses only - irregular)

	Active voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	επιχαίρω	επέχαιρα	θα επιχαίρω
2 sg	επιχαίρεις	επέχαιρες	θα επιχαίρεις
3 sg	επιχαίρει	επέχαιρε	θα επιχαίρει
1 pl	επιχαίρουμε, [‑ομε]	επιχαίραμε	θα επιχαίρουμε, [‑ομε]
2 pl	επιχαίρετε	επιχαίρατε	θα επιχαίρετε
3 pl	επιχαίρουν(ε)	επέχαιραν, επιχαίραν(ε)	θα επιχαίρουν(ε)
Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	[επίχαιρε]	επιχαίρετε
Other forms	Present participle ➤
	επιχαίροντας ➤
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• συγχαίρω (synchaíro, “congratulate”)