καταλείπω

Ancient Greek

Alternative forms

• καλλείπω (kalleípō) — Epic

Etymology

From κατά (katá) + λείπω (leípō, “to leave”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.lěː.pɔː/ → /ka.taˈli.po/ → /ka.taˈli.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.lěː.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.taˈli.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.taˈli.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.taˈli.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈli.po/

Verb

κᾰτᾰλείπω • (kataleípō)

1. to leave behind
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.92
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.725
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.89
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.314
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.78
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.113
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.103
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.34
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.209
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.6.12
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.96
   1. to leave as an inheritance
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.33
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.243
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.279
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.18
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 70
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 729B
      • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 556
      • 4th century BC, Isaeus, Cleonymus 45
   2. (in middle voice) to leave in a certain state
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.125
2. to forsake, abandon
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.89
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.226
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.91
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 3.271
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.344
   • 423 BCE, Euripides, The Suppliants 46
   • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 219
   • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 809
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.16
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.58
   • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 93
3. to leave remaining
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.3.5
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.2.11
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 73E
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.1.8
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 16.23.4
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Funeral Oration 71
   • New Testament, Epistle to the Hebrews 4:1
   • 60 CE – 120 CE, Nicomachus, Introduction to Arithmetic 1.13.13
   • 40 CE – 115 CE, Dio Chrysostom, Collected Works 37.16
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.3.11
   1. to leave alone
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 3.2.4
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1342A.34

Inflection

(deprecated template usage)

    Present: καταλείπω, καταλείπομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλείπω	καταλείπεις	καταλείπει	καταλείπετον	καταλείπετον	καταλείπομεν	καταλείπετε	καταλείπουσῐ(ν)
	subjunctive	καταλείπω	καταλείπῃς	καταλείπῃ	καταλείπητον	καταλείπητον	καταλείπωμεν	καταλείπητε	καταλείπωσῐ(ν)
	optative	καταλείποιμῐ	καταλείποις	καταλείποι	καταλείποιτον	καταλειποίτην	καταλείποιμεν	καταλείποιτε	καταλείποιεν
	imperative		καταλεῖπε	καταλειπέτω	καταλείπετον	καταλειπέτων		καταλείπετε	καταλειπόντων
middle/ passive	indicative	καταλείπομαι	καταλείπει/ καταλείπῃ	καταλείπεται	καταλείπεσθον	καταλείπεσθον	καταλειπόμεθᾰ	καταλείπεσθε	καταλείπονται
	subjunctive	καταλείπωμαι	καταλείπῃ	καταλείπηται	καταλείπησθον	καταλείπησθον	καταλειπώμεθᾰ	καταλείπησθε	καταλείπωνται
	optative	καταλειποίμην	καταλείποιο	καταλείποιτο	καταλείποισθον	καταλειποίσθην	καταλειποίμεθᾰ	καταλείποισθε	καταλείποιντο
	imperative		καταλείπου	καταλειπέσθω	καταλείπεσθον	καταλειπέσθων		καταλείπεσθε	καταλειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταλείπειν				καταλείπεσθαι
participle		καταλείπων, καταλείπουσᾰ, καταλεῖπον				καταλειπόμενος, καταλειπομένη, καταλειπόμενον

(deprecated template usage)

    Future: καταλείψω, καταλείψομαι, καταλειφθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλείψω	καταλείψεις	καταλείψει	καταλείψετον	καταλείψετον	καταλείψομεν	καταλείψετε	καταλείψουσῐ(ν)
	optative	καταλείψοιμῐ	καταλείψοις	καταλείψοι	καταλείψοιτον	καταλειψοίτην	καταλείψοιμεν	καταλείψοιτε	καταλείψοιεν
middle	indicative	καταλείψομαι	καταλείψει/ καταλείψῃ	καταλείψεται	καταλείψεσθον	καταλείψεσθον	καταλειψόμεθᾰ	καταλείψεσθε	καταλείψονται
	optative	καταλειψοίμην	καταλείψοιο	καταλείψοιτο	καταλείψοισθον	καταλειψοίσθην	καταλειψοίμεθᾰ	καταλείψοισθε	καταλείψοιντο
passive	indicative	καταλειφθήσομαι	καταλειφθήσει/ καταλειφθήσῃ	καταλειφθήσεται	καταλειφθήσεσθον	καταλειφθήσεσθον	καταλειφθησόμεθᾰ	καταλειφθήσεσθε	καταλειφθήσονται
	optative	καταλειφθησοίμην	καταλειφθήσοιο	καταλειφθήσοιτο	καταλειφθήσοισθον	καταλειφθησοίσθην	καταλειφθησοίμεθᾰ	καταλειφθήσοισθε	καταλειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταλείψειν			καταλείψεσθαι		καταλειφθήσεσθαι
participle		καταλείψων, καταλείψουσᾰ, καταλεῖψον			καταλειψόμενος, καταλειψομένη, καταλειψόμενον		καταλειφθησόμενος, καταλειφθησομένη, καταλειφθησόμενον

(deprecated template usage)

    Perfect: καταλέλοιπα

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλέλοιπα	καταλέλοιπας	καταλέλοιπε	καταλελοίπατον	καταλελοίπατον	καταλελοίπαμεν	καταλελοίπατε	καταλελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	καταλελοιπὼς ὦ/ καταλελοίπω	καταλελοιπὼς ᾖς/ καταλελοίπῃς	καταλελοιπὼς ᾖ/ καταλελοίπῃ	καταλελοιπότε ἦτον/ καταλελοίπητον	καταλελοιπότε ἦτον/ καταλελοίπητον	καταλελοιπότες ὦμεν/ καταλελοίπωμεν	καταλελοιπότες ἦτε/ καταλελοίπητε	καταλελοιπότες ὦσῐ(ν)/ καταλελοίπωσῐ(ν)
	optative	καταλελοιπὼς εἴην/ καταλελοίποιμῐ/ καταλελοιποίην	καταλελοιπὼς εἴης/ καταλελοίποις/ καταλελοιποίης	καταλελοιπὼς εἴη/ καταλελοίποι/ καταλελοιποίη	καταλελοιπότε εἴητον/ καταλελοιπότε εἶτον/ καταλελοίποιτον	καταλελοιπὀτε εἰήτην/ καταλελοιπότε εἴτην/ καταλελοιποίτην	καταλελοιπότες εἴημεν/ καταλελοιπότες εἶμεν/ καταλελοίποιμεν	καταλελοιπότες εἴητε/ καταλελοιπότες εἶτε/ καταλελοίποιτε	καταλελοιπότες εἴησαν/ καταλελοιπότε εἶεν/ καταλελοίποιεν
	imperative		καταλελοιπὼς ἴσθῐ	καταλελοιπὼς ἔστω	καταλελοιπότε ἔστον	καταλελοιπότε ἔστων		καταλελοιπότες ἔστε	καταλελοιπότες ὄντων
		infinitive				participle
active		καταλελοιπέναι				καταλελοιπώς, καταλελοιπυῖα, καταλελοιπός

References

• “καταλείπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταλείπω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καταλείπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καταλείπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καταλείπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2641 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible