κρατέω

Definition from Wiktionary, the free dictionary
Jump to: navigation, search

Ancient Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From κράτος (krátos, “power, might”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

κρατέω • (kratéō)

  1. to rule, command
  2. to conquer, prevail, gain the upper hand
  3. to seize, hold

Inflection[edit]

   Present: κρᾰτέω, κρᾰτέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾰτέω κρᾰτέεις κρᾰτέει κρᾰτέετον κρᾰτέετον κρᾰτέομεν κρᾰτέετε κρᾰτέουσῐ(ν)
subjunctive κρᾰτέω κρᾰτέῃς κρᾰτέῃ κρᾰτέητον κρᾰτέητον κρᾰτέωμεν κρᾰτέητε κρᾰτέωσῐ(ν)
optative κρᾰτέοιμῐ κρᾰτέοις κρᾰτέοι κρᾰτέοιτον κρᾰτεοίτην κρᾰτέοιμεν κρᾰτέοιτε κρᾰτέοιεν
imperative   κρᾰ́τεε κρᾰτεέτω κρᾰτέετον κρᾰτεέτων   κρᾰτέετε κρᾰτεόντων
middle/
passive		 indicative κρᾰτέομαι κρᾰτέῃ,
κρᾰτέει		 κρᾰτέεται κρᾰτέεσθον κρᾰτέεσθον κρᾰτεόμεθᾰ κρᾰτέεσθε κρᾰτέονται
subjunctive κρᾰτέωμαι κρᾰτέῃ κρᾰτέηται κρᾰτέησθον κρᾰτέησθον κρᾰτεώμεθᾰ κρᾰτέησθε κρᾰτέωνται
optative κρᾰτεοίμην κρᾰτέοιο κρᾰτέοιτο κρᾰτέοισθον κρᾰτεοίσθην κρᾰτεοίμεθᾰ κρᾰτέοισθε κρᾰτέοιντο
imperative   κρᾰτέου κρᾰτεέσθω κρᾰτέεσθον κρᾰτεέσθων   κρᾰτέεσθε κρᾰτεέσθων
active middle/passive
infinitive κρᾰτέειν κρᾰτέεσθαι
participle m κρᾰτέων κρᾰτεόμενος
f κρᾰτέουσᾰ κρᾰτεομένη
n κρᾰτέον κρᾰτεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κρᾰτῶ, κρᾰτοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾰτῶ κρᾰτεῖς κρᾰτεῖ κρᾰτεῖτον κρᾰτεῖτον κρᾰτοῦμεν κρᾰτεῖτε κρᾰτοῦσῐ(ν)
subjunctive κρᾰτῶ κρᾰτῇς κρᾰτῇ κρᾰτῆτον κρᾰτῆτον κρᾰτῶμεν κρᾰτῆτε κρᾰτῶσῐ(ν)
optative κρᾰτοίην,
κρᾰτοῖμῐ		 κρᾰτοίης,
κρᾰτοῖς		 κρᾰτοίη,
κρᾰτοῖ		 κρᾰτοῖτον,
κρᾰτοίητον		 κρᾰτοίτην,
κρᾰτοιήτην		 κρᾰτοῖμεν,
κρᾰτοίημεν		 κρᾰτοῖτε,
κρᾰτοίητε		 κρᾰτοῖεν,
κρᾰτοίησᾰν
imperative   κρᾰ́τει κρᾰτείτω κρᾰτεῖτον κρᾰτείτων   κρᾰτεῖτε κρᾰτούντων
middle/
passive		 indicative κρᾰτοῦμαι κρᾰτεῖ,
κρᾰτῇ		 κρᾰτεῖται κρᾰτεῖσθον κρᾰτεῖσθον κρᾰτούμεθᾰ κρᾰτεῖσθε κρᾰτοῦνται
subjunctive κρᾰτῶμαι κρᾰτῇ κρᾰτῆται κρᾰτῆσθον κρᾰτῆσθον κρᾰτώμεθᾰ κρᾰτῆσθε κρᾰτῶνται
optative κρᾰτοίμην κρᾰτοῖο κρᾰτοῖτο κρᾰτοῖσθον κρᾰτοίσθην κρᾰτοίμεθᾰ κρᾰτοῖσθε κρᾰτοῖντο
imperative   κρᾰτοῦ κρᾰτείσθω κρᾰτεῖσθον κρᾰτείσθων   κρᾰτεῖσθε κρᾰτείσθων
active middle/passive
infinitive κρᾰτεῖν κρᾰτεῖσθαι
participle m κρᾰτῶν κρᾰτούμενος
f κρᾰτοῦσᾰ κρᾰτουμένη
n κρᾰτοῦν κρᾰτούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκρᾰ́τεον, ἐκρᾰτεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκρᾰ́τεον ἐκρᾰ́τεες ἐκρᾰ́τεε(ν) ἐκρᾰτέετον ἐκρᾰτεέτην ἐκρᾰτέομεν ἐκρᾰτέετε ἐκρᾰ́τεον
middle/
passive		 indicative ἐκρᾰτεόμην ἐκρᾰτέου ἐκρᾰτέετο ἐκρᾰτέεσθον ἐκρᾰτεέσθην ἐκρᾰτεόμεθᾰ ἐκρᾰτέεσθε ἐκρᾰτέοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκρᾰ́τουν, ἐκρᾰτούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκρᾰ́τουν ἐκρᾰ́τεις ἐκρᾰ́τει ἐκρᾰτεῖτον ἐκρᾰτείτην ἐκρᾰτοῦμεν ἐκρᾰτεῖτε ἐκρᾰ́τουν
middle/
passive		 indicative ἐκρᾰτούμην ἐκρᾰτοῦ ἐκρᾰτεῖτο ἐκρᾰτεῖσθον ἐκρᾰτείσθην ἐκρᾰτούμεθᾰ ἐκρᾰτεῖσθε ἐκρᾰτοῦντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρᾰτήσω, κρᾰτήσομαι, κρᾰτηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾰτήσω κρᾰτήσεις κρᾰτήσει κρᾰτήσετον κρᾰτήσετον κρᾰτήσομεν κρᾰτήσετε κρᾰτήσουσῐ(ν)
optative κρᾰτήσοιμῐ κρᾰτήσοις κρᾰτήσοι κρᾰτήσοιτον κρᾰτησοίτην κρᾰτήσοιμεν κρᾰτήσοιτε κρᾰτήσοιεν
middle indicative κρᾰτήσομαι κρᾰτήσῃ,
κρᾰτήσει		 κρᾰτήσεται κρᾰτήσεσθον κρᾰτήσεσθον κρᾰτησόμεθᾰ κρᾰτήσεσθε κρᾰτήσονται
optative κρᾰτησοίμην κρᾰτήσοιο κρᾰτήσοιτο κρᾰτήσοισθον κρᾰτησοίσθην κρᾰτησοίμεθᾰ κρᾰτήσοισθε κρᾰτήσοιντο
passive indicative κρᾰτηθήσομαι κρᾰτηθήσῃ κρᾰτηθήσεται κρᾰτηθήσεσθον κρᾰτηθήσεσθον κρᾰτηθησόμεθᾰ κρᾰτηθήσεσθε κρᾰτηθήσονται
optative κρᾰτηθησοίμην κρᾰτηθήσοιο κρᾰτηθήσοιτο κρᾰτηθήσοισθον κρᾰτηθησοίσθην κρᾰτηθησοίμεθᾰ κρᾰτηθήσοισθε κρᾰτηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κρᾰτήσειν κρᾰτήσεσθαι κρᾰτηθήσεσθαι
participle m κρᾰτήσων κρᾰτησόμενος κρᾰτηθησόμενος
f κρᾰτήσουσᾰ κρᾰτησομένη κρᾰτηθησομένη
n κρᾰτῆσον κρᾰτησόμενον κρᾰτηθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκρᾰ́τησᾰ, ἐκρᾰτησᾰ́μην, ἐκρᾰτήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκρᾰ́τησᾰ ἐκρᾰ́τησᾰς ἐκρᾰ́τησε(ν) ἐκρᾰτήσᾰτον ἐκρᾰτησᾰ́την ἐκρᾰτήσᾰμεν ἐκρᾰτήσᾰτε ἐκρᾰ́τησᾰν
subjunctive κρᾰτήσω κρᾰτήσῃς κρᾰτήσῃ κρᾰτήσητον κρᾰτήσητον κρᾰτήσωμεν κρᾰτήσητε κρᾰτήσωσῐ(ν)
optative κρᾰτήσαιμῐ κρᾰτήσειᾰς,
κρᾰτήσαις		 κρᾰτήσειε(ν),
κρᾰτήσαι		 κρᾰτήσαιτον κρᾰτησαίτην κρᾰτήσαιμεν κρᾰτήσαιτε κρᾰτήσειᾰν,
κρᾰτήσαιεν
imperative   κρᾰ́τησον κρᾰτησᾰ́τω κρᾰτήσᾰτον κρᾰτησᾰ́των   κρᾰτήσᾰτε κρᾰτησᾰ́ντων
middle indicative ἐκρᾰτησᾰ́μην ἐκρᾰτήσω ἐκρᾰτήσᾰτο ἐκρᾰτήσᾰσθον ἐκρᾰτησᾰ́σθην ἐκρᾰτησᾰ́μεθᾰ ἐκρᾰτήσᾰσθε ἐκρᾰτήσᾰντο
subjunctive κρᾰτήσωμαι κρᾰτήσῃ κρᾰτήσηται κρᾰτήσησθον κρᾰτήσησθον κρᾰτησώμεθᾰ κρᾰτήσησθε κρᾰτήσωνται
optative κρᾰτησαίμην κρᾰτήσαιο κρᾰτήσαιτο κρᾰτήσαισθον κρᾰτησαίσθην κρᾰτησαίμεθᾰ κρᾰτήσαισθε κρᾰτήσαιντο
imperative   κρᾰ́τησαι κρᾰτησᾰ́σθω κρᾰτήσᾰσθον κρᾰτησᾰ́σθων   κρᾰτήσᾰσθε κρᾰτησᾰ́σθων
passive indicative ἐκρᾰτήθην ἐκρᾰτήθης ἐκρᾰτήθη ἐκρᾰτήθητον ἐκρᾰτηθήτην ἐκρᾰτήθημεν ἐκρᾰτήθητε ἐκρᾰτήθησᾰν
subjunctive κρᾰτηθῶ κρᾰτηθῇς κρᾰτηθῇ κρᾰτηθῆτον κρᾰτηθῆτον κρᾰτηθῶμεν κρᾰτηθῆτε κρᾰτηθῶσῐ(ν)
optative κρᾰτηθείην κρᾰτηθείης κρᾰτηθείη κρᾰτηθεῖτον,
κρᾰτηθείητον		 κρᾰτηθείτην,
κρᾰτηθειήτην		 κρᾰτηθεῖμεν,
κρᾰτηθείημεν		 κρᾰτηθεῖτε,
κρᾰτηθείητε		 κρᾰτηθεῖεν,
κρᾰτηθείησᾰν
imperative   κρᾰτήθητῐ κρᾰτηθήτω κρᾰτήθητον κρᾰτηθήτων   κρᾰτήθητε κρᾰτηθέντων
active middle passive
infinitive κρᾰτῆσαι κρᾰτήσᾰσθαι κρᾰτηθῆναι
participle m κρᾰτήσᾱς κρᾰτησᾰ́μενος κρᾰτηθείς
f κρᾰτήσᾱσᾰ κρᾰτησᾰμένη κρᾰτηθεῖσᾰ
n κρᾰτῆσᾰν κρᾰτησᾰ́μενον κρᾰτηθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκράτηκᾰ, κεκράτημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκράτηκᾰ κεκράτηκᾰς κεκράτηκε(ν) κεκρατήκᾰτον κεκρατήκᾰτον κεκρατήκᾰμεν κεκρατήκᾰτε κεκρατήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκρατήκω κεκρατήκῃς κεκρατήκῃ κεκρατήκητον κεκρατήκητον κεκρατήκωμεν κεκρατήκητε κεκρατήκωσῐ(ν)
optative κεκρατήκοιμῐ,
κεκρατηκοίην		 κεκρατήκοις,
κεκρατηκοίης		 κεκρατήκοι,
κεκρατηκοίη		 κεκρατήκοιτον κεκρατηκοίτην κεκρατήκοιμεν κεκρατήκοιτε κεκρατήκοιεν
imperative   κεκράτηκε κεκρατηκέτω κεκρατήκετον κεκρατηκέτων   κεκρατήκετε κεκρατηκόντων
middle/
passive		 indicative κεκράτημαι κεκράτησαι κεκράτηται κεκράτησθον κεκράτησθον κεκρατήμεθᾰ κεκράτησθε κεκράτηνται
subjunctive κεκρατημένος ὦ κεκρατημένος ᾖς κεκρατημένος ᾖ κεκρατημένω ἦτον κεκρατημένω ἦτον κεκρατημένοι ὦμεν κεκρατημένοι ἦτε κεκρατημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκρατημένος εἴην κεκρατημένος εἴης κεκρατημένος εἴη κεκρατημένοι εἴητον/εἶτον κεκρατημένω εἰήτην/εἴτην κεκρατημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκρατημένοι εἴητε/εἶτε κεκρατημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκράτησο κεκρατήσθω κεκράτησθον κεκρατήσθων   κεκράτησθε κεκρατήσθων
active middle/passive
infinitive κεκρατηκέναι κεκρατῆσθαι
participle m κεκρατηκώς κεκρατημένος
f κεκρατηκυῖᾰ κεκρατημένη
n κεκρατηκός κεκρατημένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Terms derived from κρατέω (kratéō)

Related terms[edit]

References[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=κρατέω&oldid=47057895"