κρατέω

Ancient Greek

Alternative forms

• κρετέω (kretéō) – Aeolic

Etymology

From κράτος (krátos, “power, might”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kra.té.ɔː/ → /kraˈte.o/ → /kraˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kra.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kraˈtɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kraˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kraˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kraˈte.o/

Verb

κρατέω • (kratéō)

1. to rule, command
2. to conquer, prevail, gain the upper hand
3. to seize, hold

Inflection

   Present: κρᾰτέω, κρᾰτέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾰτέω	κρᾰτέεις	κρᾰτέει	κρᾰτέετον	κρᾰτέετον	κρᾰτέομεν	κρᾰτέετε	κρᾰτέουσῐ(ν)
	subjunctive	κρᾰτέω	κρᾰτέῃς	κρᾰτέῃ	κρᾰτέητον	κρᾰτέητον	κρᾰτέωμεν	κρᾰτέητε	κρᾰτέωσῐ(ν)
	optative	κρᾰτέοιμῐ	κρᾰτέοις	κρᾰτέοι	κρᾰτέοιτον	κρᾰτεοίτην	κρᾰτέοιμεν	κρᾰτέοιτε	κρᾰτέοιεν
	imperative		κρᾰ́τεε	κρᾰτεέτω	κρᾰτέετον	κρᾰτεέτων		κρᾰτέετε	κρᾰτεόντων
middle/ passive	indicative	κρᾰτέομαι	κρᾰτέῃ, κρᾰτέει	κρᾰτέεται	κρᾰτέεσθον	κρᾰτέεσθον	κρᾰτεόμεθᾰ	κρᾰτέεσθε	κρᾰτέονται
	subjunctive	κρᾰτέωμαι	κρᾰτέῃ	κρᾰτέηται	κρᾰτέησθον	κρᾰτέησθον	κρᾰτεώμεθᾰ	κρᾰτέησθε	κρᾰτέωνται
	optative	κρᾰτεοίμην	κρᾰτέοιο	κρᾰτέοιτο	κρᾰτέοισθον	κρᾰτεοίσθην	κρᾰτεοίμεθᾰ	κρᾰτέοισθε	κρᾰτέοιντο
	imperative		κρᾰτέου	κρᾰτεέσθω	κρᾰτέεσθον	κρᾰτεέσθων		κρᾰτέεσθε	κρᾰτεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρᾰτέειν				κρᾰτέεσθαι
participle	m	κρᾰτέων				κρᾰτεόμενος
	f	κρᾰτέουσᾰ				κρᾰτεομένη
	n	κρᾰτέον				κρᾰτεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κρᾰτῶ, κρᾰτοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾰτῶ	κρᾰτεῖς	κρᾰτεῖ	κρᾰτεῖτον	κρᾰτεῖτον	κρᾰτοῦμεν	κρᾰτεῖτε	κρᾰτοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κρᾰτῶ	κρᾰτῇς	κρᾰτῇ	κρᾰτῆτον	κρᾰτῆτον	κρᾰτῶμεν	κρᾰτῆτε	κρᾰτῶσῐ(ν)
	optative	κρᾰτοίην, κρᾰτοῖμῐ	κρᾰτοίης, κρᾰτοῖς	κρᾰτοίη, κρᾰτοῖ	κρᾰτοῖτον, κρᾰτοίητον	κρᾰτοίτην, κρᾰτοιήτην	κρᾰτοῖμεν, κρᾰτοίημεν	κρᾰτοῖτε, κρᾰτοίητε	κρᾰτοῖεν, κρᾰτοίησᾰν
	imperative		κρᾰ́τει	κρᾰτείτω	κρᾰτεῖτον	κρᾰτείτων		κρᾰτεῖτε	κρᾰτούντων
middle/ passive	indicative	κρᾰτοῦμαι	κρᾰτεῖ, κρᾰτῇ	κρᾰτεῖται	κρᾰτεῖσθον	κρᾰτεῖσθον	κρᾰτούμεθᾰ	κρᾰτεῖσθε	κρᾰτοῦνται
	subjunctive	κρᾰτῶμαι	κρᾰτῇ	κρᾰτῆται	κρᾰτῆσθον	κρᾰτῆσθον	κρᾰτώμεθᾰ	κρᾰτῆσθε	κρᾰτῶνται
	optative	κρᾰτοίμην	κρᾰτοῖο	κρᾰτοῖτο	κρᾰτοῖσθον	κρᾰτοίσθην	κρᾰτοίμεθᾰ	κρᾰτοῖσθε	κρᾰτοῖντο
	imperative		κρᾰτοῦ	κρᾰτείσθω	κρᾰτεῖσθον	κρᾰτείσθων		κρᾰτεῖσθε	κρᾰτείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρᾰτεῖν				κρᾰτεῖσθαι
participle	m	κρᾰτῶν				κρᾰτούμενος
	f	κρᾰτοῦσᾰ				κρᾰτουμένη
	n	κρᾰτοῦν				κρᾰτούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκρᾰ́τεον, ἐκρᾰτεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρᾰ́τεον	ἐκρᾰ́τεες	ἐκρᾰ́τεε(ν)	ἐκρᾰτέετον	ἐκρᾰτεέτην	ἐκρᾰτέομεν	ἐκρᾰτέετε	ἐκρᾰ́τεον
middle/ passive	indicative	ἐκρᾰτεόμην	ἐκρᾰτέου	ἐκρᾰτέετο	ἐκρᾰτέεσθον	ἐκρᾰτεέσθην	ἐκρᾰτεόμεθᾰ	ἐκρᾰτέεσθε	ἐκρᾰτέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκρᾰ́τουν, ἐκρᾰτούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρᾰ́τουν	ἐκρᾰ́τεις	ἐκρᾰ́τει	ἐκρᾰτεῖτον	ἐκρᾰτείτην	ἐκρᾰτοῦμεν	ἐκρᾰτεῖτε	ἐκρᾰ́τουν
middle/ passive	indicative	ἐκρᾰτούμην	ἐκρᾰτοῦ	ἐκρᾰτεῖτο	ἐκρᾰτεῖσθον	ἐκρᾰτείσθην	ἐκρᾰτούμεθᾰ	ἐκρᾰτεῖσθε	ἐκρᾰτοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κρᾰτήσω, κρᾰτήσομαι, κρᾰτηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρᾰτήσω	κρᾰτήσεις	κρᾰτήσει	κρᾰτήσετον	κρᾰτήσετον	κρᾰτήσομεν	κρᾰτήσετε	κρᾰτήσουσῐ(ν)
	optative	κρᾰτήσοιμῐ	κρᾰτήσοις	κρᾰτήσοι	κρᾰτήσοιτον	κρᾰτησοίτην	κρᾰτήσοιμεν	κρᾰτήσοιτε	κρᾰτήσοιεν
middle	indicative	κρᾰτήσομαι	κρᾰτήσῃ, κρᾰτήσει	κρᾰτήσεται	κρᾰτήσεσθον	κρᾰτήσεσθον	κρᾰτησόμεθᾰ	κρᾰτήσεσθε	κρᾰτήσονται
	optative	κρᾰτησοίμην	κρᾰτήσοιο	κρᾰτήσοιτο	κρᾰτήσοισθον	κρᾰτησοίσθην	κρᾰτησοίμεθᾰ	κρᾰτήσοισθε	κρᾰτήσοιντο
passive	indicative	κρᾰτηθήσομαι	κρᾰτηθήσῃ	κρᾰτηθήσεται	κρᾰτηθήσεσθον	κρᾰτηθήσεσθον	κρᾰτηθησόμεθᾰ	κρᾰτηθήσεσθε	κρᾰτηθήσονται
	optative	κρᾰτηθησοίμην	κρᾰτηθήσοιο	κρᾰτηθήσοιτο	κρᾰτηθήσοισθον	κρᾰτηθησοίσθην	κρᾰτηθησοίμεθᾰ	κρᾰτηθήσοισθε	κρᾰτηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρᾰτήσειν			κρᾰτήσεσθαι		κρᾰτηθήσεσθαι
participle	m	κρᾰτήσων			κρᾰτησόμενος		κρᾰτηθησόμενος
	f	κρᾰτήσουσᾰ			κρᾰτησομένη		κρᾰτηθησομένη
	n	κρᾰτῆσον			κρᾰτησόμενον		κρᾰτηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκρᾰ́τησᾰ, ἐκρᾰτησᾰ́μην, ἐκρᾰτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκρᾰ́τησᾰ	ἐκρᾰ́τησᾰς	ἐκρᾰ́τησε(ν)	ἐκρᾰτήσᾰτον	ἐκρᾰτησᾰ́την	ἐκρᾰτήσᾰμεν	ἐκρᾰτήσᾰτε	ἐκρᾰ́τησᾰν
	subjunctive	κρᾰτήσω	κρᾰτήσῃς	κρᾰτήσῃ	κρᾰτήσητον	κρᾰτήσητον	κρᾰτήσωμεν	κρᾰτήσητε	κρᾰτήσωσῐ(ν)
	optative	κρᾰτήσαιμῐ	κρᾰτήσειᾰς, κρᾰτήσαις	κρᾰτήσειε(ν), κρᾰτήσαι	κρᾰτήσαιτον	κρᾰτησαίτην	κρᾰτήσαιμεν	κρᾰτήσαιτε	κρᾰτήσειᾰν, κρᾰτήσαιεν
	imperative		κρᾰ́τησον	κρᾰτησᾰ́τω	κρᾰτήσᾰτον	κρᾰτησᾰ́των		κρᾰτήσᾰτε	κρᾰτησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρᾰτησᾰ́μην	ἐκρᾰτήσω	ἐκρᾰτήσᾰτο	ἐκρᾰτήσᾰσθον	ἐκρᾰτησᾰ́σθην	ἐκρᾰτησᾰ́μεθᾰ	ἐκρᾰτήσᾰσθε	ἐκρᾰτήσᾰντο
	subjunctive	κρᾰτήσωμαι	κρᾰτήσῃ	κρᾰτήσηται	κρᾰτήσησθον	κρᾰτήσησθον	κρᾰτησώμεθᾰ	κρᾰτήσησθε	κρᾰτήσωνται
	optative	κρᾰτησαίμην	κρᾰτήσαιο	κρᾰτήσαιτο	κρᾰτήσαισθον	κρᾰτησαίσθην	κρᾰτησαίμεθᾰ	κρᾰτήσαισθε	κρᾰτήσαιντο
	imperative		κρᾰ́τησαι	κρᾰτησᾰ́σθω	κρᾰτήσᾰσθον	κρᾰτησᾰ́σθων		κρᾰτήσᾰσθε	κρᾰτησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκρᾰτήθην	ἐκρᾰτήθης	ἐκρᾰτήθη	ἐκρᾰτήθητον	ἐκρᾰτηθήτην	ἐκρᾰτήθημεν	ἐκρᾰτήθητε	ἐκρᾰτήθησᾰν
	subjunctive	κρᾰτηθῶ	κρᾰτηθῇς	κρᾰτηθῇ	κρᾰτηθῆτον	κρᾰτηθῆτον	κρᾰτηθῶμεν	κρᾰτηθῆτε	κρᾰτηθῶσῐ(ν)
	optative	κρᾰτηθείην	κρᾰτηθείης	κρᾰτηθείη	κρᾰτηθεῖτον, κρᾰτηθείητον	κρᾰτηθείτην, κρᾰτηθειήτην	κρᾰτηθεῖμεν, κρᾰτηθείημεν	κρᾰτηθεῖτε, κρᾰτηθείητε	κρᾰτηθεῖεν, κρᾰτηθείησᾰν
	imperative		κρᾰτήθητῐ	κρᾰτηθήτω	κρᾰτήθητον	κρᾰτηθήτων		κρᾰτήθητε	κρᾰτηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κρᾰτῆσαι			κρᾰτήσᾰσθαι		κρᾰτηθῆναι
participle	m	κρᾰτήσᾱς			κρᾰτησᾰ́μενος		κρᾰτηθείς
	f	κρᾰτήσᾱσᾰ			κρᾰτησᾰμένη		κρᾰτηθεῖσᾰ
	n	κρᾰτῆσᾰν			κρᾰτησᾰ́μενον		κρᾰτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκράτηκᾰ, κεκράτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκράτηκᾰ	κεκράτηκᾰς	κεκράτηκε(ν)	κεκρατήκᾰτον	κεκρατήκᾰτον	κεκρατήκᾰμεν	κεκρατήκᾰτε	κεκρατήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκρατήκω	κεκρατήκῃς	κεκρατήκῃ	κεκρατήκητον	κεκρατήκητον	κεκρατήκωμεν	κεκρατήκητε	κεκρατήκωσῐ(ν)
	optative	κεκρατήκοιμῐ, κεκρατηκοίην	κεκρατήκοις, κεκρατηκοίης	κεκρατήκοι, κεκρατηκοίη	κεκρατήκοιτον	κεκρατηκοίτην	κεκρατήκοιμεν	κεκρατήκοιτε	κεκρατήκοιεν
	imperative		κεκράτηκε	κεκρατηκέτω	κεκρατήκετον	κεκρατηκέτων		κεκρατήκετε	κεκρατηκόντων
middle/ passive	indicative	κεκράτημαι	κεκράτησαι	κεκράτηται	κεκράτησθον	κεκράτησθον	κεκρατήμεθᾰ	κεκράτησθε	κεκράτηνται
	subjunctive	κεκρατημένος ὦ	κεκρατημένος ᾖς	κεκρατημένος ᾖ	κεκρατημένω ἦτον	κεκρατημένω ἦτον	κεκρατημένοι ὦμεν	κεκρατημένοι ἦτε	κεκρατημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκρατημένος εἴην	κεκρατημένος εἴης	κεκρατημένος εἴη	κεκρατημένοι εἴητον/εἶτον	κεκρατημένω εἰήτην/εἴτην	κεκρατημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκρατημένοι εἴητε/εἶτε	κεκρατημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκράτησο	κεκρατήσθω	κεκράτησθον	κεκρατήσθων		κεκράτησθε	κεκρατήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκρατηκέναι				κεκρατῆσθαι
participle	m	κεκρατηκώς				κεκρατημένος
	f	κεκρατηκυῖᾰ				κεκρατημένη
	n	κεκρατηκός				κεκρατημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Terms derived from κρατέω (kratéō)

• ἀκρατέω (akratéō)
• ἀμφικρατέω (amphikratéō)
• ἀνακρατέω (anakratéō)
• ἀνθοκρατέω (anthokratéō)
• ἀνισοκρατέω (anisokratéō)
• ἀντικρατέω (antikratéō)
• ἀποκρατέω (apokratéō)
• ἀριστοκρατέομαι (aristokratéomai)
• γυναικοκρατέομαι (gunaikokratéomai)
• δημοκρᾰτέομαι (dēmokratéomai)
• διακρατέω (diakratéō)
• δουλοκρατέομαι (doulokratéomai)
• ἐγκρατέω (enkratéō)
• ἐπικρατέω (epikratéō)

• θαλασσοκρατέω (thalassokratéō)
• ἱπποκρατέω (hippokratéō)
• ἰσοκρατέω (isokratéō)
• κατακρατέω (katakratéō)
• Κράτιππος (Krátippos)
• Κρᾰτῠ́λος (Kratúlos)
• λαοκρατέομαι (laokratéomai)
• ναυκρατέω (naukratéō)
• ξενοκρατέομαι (xenokratéomai)
• οἰκοκρατέομαι (oikokratéomai)
• παθοκρατέομαι (pathokratéomai)
• παντοκρατέω (pantokratéō)
• παρακρατέω (parakratéō)

• περικρατέω (perikratéō)
• πλουτοκρατέομαι (ploutokratéomai)
• πολυκρατέω (polukratéō)
• πονηροκρατέομαι (ponērokratéomai)
• προκρατέω (prokratéō)
• σεβαστοκρατέω (sebastokratéō)
• συγκρατέω (sunkratéō)
• τειχοκρατέω (teikhokratéō)
• τοποκρατέω (topokratéō)
• ὑπερκρατέω (huperkratéō)
• ὑποκρατέω (hupokratéō)
• χειροκρατέω (kheirokratéō)
• χρονοκρατέω (khronokratéō)

Related terms

• κρατεύω (krateúō)
• κράτησις (krátēsis)
• κρατητής (kratētḗs)
• κρατητικός (kratētikós)
• κρατητός (kratētós)
• κρατήτωρ (kratḗtōr)

References

• κρατέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κρατέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κρατέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κρατέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κρατέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• κρατέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2902 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979