κρότος

Ancient Greek

Etymology

The verb κροτέω, κροτῶ (krotéō, krotô) has earlier and more frequent attestations. According to Beekes, the verb stems from Proto-Indo-European *kret- (“shake”). Compare Proto-Germanic *hradjaną (“to loosen, set free, rescue, save”), Old High German redan (“to sieve”), Lithuanian krė̃sti (“to shake”), Proto-Slavic *krotiti (“to tame”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kró.tos/ → /ˈkro.tos/ → /ˈkro.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kró.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkro.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkro.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkro.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkro.tos/

Noun

κρότος • (krótos) m (genitive κρότου); second declension

1. rattling sound
2. clapping

   κρότος χειρῶν ― krótos kheirôn ― rattling sound of hands, clapping, applause

3. (expression) in token of ridicule

   γέλως καὶ κρότος ― gélōs kaì krótos ― laughing and clapping

Declension

Second declension of ὁ κρότος; τοῦ κρότου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κρότος ho krótos	τὼ κρότω tṑ krótō	οἱ κρότοι hoi krótoi
Genitive	τοῦ κρότου toû krótou	τοῖν κρότοιν toîn krótoin	τῶν κρότων tôn krótōn
Dative	τῷ κρότῳ tôi krótōi	τοῖν κρότοιν toîn krótoin	τοῖς κρότοις toîs krótois
Accusative	τὸν κρότον tòn króton	τὼ κρότω tṑ krótō	τοὺς κρότους toùs krótous
Vocative	κρότε króte	κρότω krótō	κρότοι krótoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

and more than 100 of their compounds and derivations

• -κροτος (-krotos)
• κροταλίζω (krotalízō, “use rattles; clap”)
• κροταλισμός m (krotalismós, “applause”)
• κρόταλον n (krótalon, “clapper, castanet”)
• κροτέω, κροτῶ (krotéō, krotô, “make to rattle, clap”)
• κρότησις f (krótēsis, “clapping, strikin of hands”)
• Uncertain relation to κρόταφος m (krótaphos, “side, temple of the forehead”)
• Unknown if related to κροτών m (krotṓn)

Descendants

• Greek: κρότος (krótos)

See also

• κρούω (kroúō, “strike”)

Further reading

• “κρότος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κρότος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek κρότος.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkro.tos/
• Hyphenation: κρό‧τος

Noun

κρότος • (krótos) m (plural κρότοι)

1. sudden and strong rattling sound, crack

   Τι ήταν αυτός ο κρότος; Τρόμαξα πολύ. ― Ti ítan aftós o krótos; Trómaxa polý. ― What was this sound (crack)? I was very frightened.

Declension

Declension of κρότος

	singular	plural
nominative	κρότος •	κρότοι •
genitive	κρότου •	κρότων •
accusative	κρότο •	κρότους •
vocative	κρότε •	κρότοι •

Related terms

• ανακροτικός (anakrotikós) (medicine)
• ανασυγκρότηση f (anasygkrótisi, “reconstruction”)
• ανασυγκροτώ (anasygkrotó, “reconstruct”)
• αντικροτικός (antikrotikós, “antidetonant”)
• δίκροτο n (díkroto) (ship)
• δίκροτος (díkrotos) (medicine)
• έκκροτος (ékkrotos, “plosive”) (phonology, phonetics)
• εκπυρσοκρότηση f (ekpyrsokrótisi, “firing, discharge”)
• εκπυρσοκροτώ (ekpyrsokrotó, “fire -gun-, discharge”)
• επικρότηση f (epikrótisi)
• επικροτώ (epikrotó, “praise, agree”)
• καταχειροκροτώ (katacheirokrotó, “applaud very much”)
• κροταλίας m (krotalías, “rattlesnake”)
• κροταλίζω (krotalízo, “rattle”)
• κροτάλισμα n (krotálisma)
• κρόταλο n (krótalo, “kind of castanet”)
• κροτίδα f (krotída)
• κροτούν (krotoún)
• κροτώ (krotó, “make strikin gsound”)
• ποδοκρότημα n (podokrótima)
• ποδοκροτώ (podokrotó)
• πολύκροτος (polýkrotos)
• πυροκροτητής m (pyrokrotitís)
• πυροκροτικός (pyrokrotikós)
• συγκρότημα n (sygkrótima, “group, complex”)
• συγκροτημένος (sygkrotiménos, participle)
• συγκρότηση f (sygkrótisi)
• συγκροτώ (sygkrotó, “form, compose”)
• τρίκροτο (tríkroto) (ship)
• χειροκρότημα n (cheirokrótima, “applause”)
• χειροκροτώ (cheirokrotó, “applaud”)
• Uncertain relation to κρόταφος m (krótafos, “temple of the head”)

See also

• κρούω (kroúo, “strike”)

Further reading

• “κρότος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998