μωρό

Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /moˈɾo/
• Hyphenation: μω‧ρό

Adjective

μωρό • (moró)

1. Accusative masculine singular form of μωρός (morós).
2. Nominative neuter singular form of μωρός (morós).
3. Accusative neuter singular form of μωρός (morós).
4. Vocative neuter singular form of μωρός (morós).

Etymology 2

From Byzantine Greek μωρόν (mōrón), from Ancient Greek μωρός (mōrós, “stupid, foolish”) (and thus the same as Etymology 1), as babies were seen as "stupid morons without knowledge".

Pronunciation

• IPA^(key): /moˈɾo/
• Hyphenation: μω‧ρό

Noun

μωρό • (moró) n (plural μωρά)

1. baby, infant

   Το μωρό θέλει τάισμα.

   To moró thélei táisma.

   The baby needs feeding.

   Τα μωρά δεν μπορούν να περπατήσουν.

   Ta morá den boroún na perpatísoun.

   Babies cannot walk.

2. (colloquial, informal, usually followed by μου) baby (term of address for partner)

   Σ’ αγαπώ, μωρό μου.

   S’ agapó, moró mou.

   I love you, baby.

Declension

Declension of μωρό

	singular	plural
nominative	μωρό •	μωρά •
genitive	μωρού •	μωρών •
accusative	μωρό •	μωρά •
vocative	μωρό •	μωρά •

Synonyms

• βρέφος n (vréfos)
• νήπιο n (nípio)
• μπέμπης n (bémpis)

Antonyms

• μεγάλος m (megálos, “grown-up, adult”)
• ενήλικος m (enílikos, “adult”)

Derived terms

• μωράκι n (moráki) (diminutive)
• μωρουδάκι n (moroudáki) (diminutive)
• μωρουδέλι n (moroudéli) (diminutive)
• μωρούλι n (moroúli) (diminutive)
• μωρουδίστικος (moroudístikos) (adjective)

Related terms

• μωρέ (moré), βρε (vre), ρε (re)